Kolonoskopia. Kolonoskopię wykonuje się u pacjentów z podejrzeniem zmian chorobowych w obrębie jelita grubego lub ze wskazań profilaktycznych. W Polsce co roku na raka jelita grubego zapada około 13 tysięcy osób. U większości nowotwór rozpoznawany jest zbyt późno, dlatego wyniki leczenia w Polsce należą do najgorszych w Europie.
Polipy jelita grubego - charakterystyka i objawyPolipy jelita grubego rzadko powodują jakieś istotne i poważne objawy, z wyjątkiem pojedynczych przypadków krwawienia podczas wypróżniania się. Zasadniczo lekarze wykrywają je zupełnie przypadkiem podczas badania przewodu jelita grubego są jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych w tym konkretnym obszarze ciała. Dotykają one około 15 – 20% ludzkiej populacji. Polipy jelita grubego mają na szczęście łagodny charakter w przeważającej większości przypadków. Jednak niektóre z nich mogą mieć postać nowotworową lub z czasem w taką się przeistoczyć. Każdy z nas może mieć polipy jelita grubego. Jednak o wiele częściej występują one u tych osób, które miały je już wcześniej lub są już w wieku ponad 50 lat. Dzieje się tak również w przypadku ludzi z przypadkami występowania tego typu schorzeń w dalszej lub bliższej. Albo też mających raka jelita grubego w większość czasu polipy jelita grubego są bezobjawowe i na ogół może je wykryć zabieg kolonoskopii. Musisz jednak pamiętać o tym, że ważną kwestią jest okresowe przeprowadzanie tego badanie. A to dlatego, że w razie ewentualnej konieczności usunięcia polipów, wykonanie tego zabiegu we wczesnych stadiach schorzenia jest znacznie prostsze i w ogóle są polipy jelita grubego?Polipy jelita grubego rzadko powodują jakieś istotne i poważne objawy, z wyjątkiem pojedynczych przypadków krwawienia podczas wypróżniania się. Zasadniczo lekarze wykrywają je zupełnie przypadkiem podczas badania przewodu jelita grubego są ogólnie rzecz biorąc kawałkami dodatkowej tkanki, która rośnie w jelicie grubym. Ich postać wynika w głównej mierze z łączenia się niewielkich zestawów komórek w grupy, które następnie stopniowo narastają w błonie śluzowej jelit. Są to w zasadzie nowotwory o łagodnym charakterze, które mogą również rosnąć w innych obszarach układu one średnicę od dwóch do kilkunastu centymetrów. Wyglądają jak małe guzki, które czasami wyrastają na pewnego rodzaju „łodydze”, więc przypominają na pierwszy rzut oka grzyby. Jednak polipy jelita grubego mogą być również płaskie. Zazwyczaj są one rozrzucone po ścianie dwa zasadnicze rodzaje tych polipów: nowotworowe i nienowotworowe. Te pierwsze mogą zmienić charakter na złośliwy, stając się siedzącymi gruczolakami ząbkowanymi. Te drugie narośla w jelicie grubym mają na ogół łagodny charakter i obejmują polipy hiperplastyczne, zapalne i polipy zasadą jest to, że im większy polip, tym większe ryzyko zachorowania na raka jelita występowania polipów w jelicie grubymPowód, dla którego w jelicie grubym rosną polipy, nie jest jeszcze do końca jasny. Badacze ustalili, że mutacje różnych genów zmieniają proces podziału komórek, który następnie jest kontynuowany nawet wtedy, gdy nie jest już do niczego potrzebny. Inaczej mówiąc, proces ten nie zostaje zatrzymany w porę. W wyniku tego zjawiska powstają polipy jelita osoby są bardziej zagrożone rozwojem polipów okrężnicy, jak wspomniano powyżej. Należą do nich przede wszystkim wszyscy ci, którzy mają ponad 50 lat. A także gdy w ich rodzinie lub u nich samych występowały przypadki polipów lub raka jelita grubego. Zagrożeni są także nałogowi palacze, osoby pijące nadmierne ilości alkoholu, osoby otyłe oraz osoby z cukrzycą typu grupą ryzyka są osoby cierpiące na wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub chorobę Leśniowskiego – Crohna. W kilku przypadkach istnieją także choroby dziedziczne, które predysponują daną osobę do rozwoju u niej polipów w jelicie grubym. Te choroby to przede wszystkim: Zespół Lyncha (dziedziczny rak jelita grubego) Rodzinna polipowatość gruczolakowata Zespół Gardnera Polipowatość związana z MYH Zespół Peutza-Jeghersa Zespół polipowatości ząbkowanej Objawy i diagnozowanie obecności polipów jelita grubegoJak wspomniano powyżej, większość polipów jelita grubego nie wykazuje żadnych objawów. Niektóre osoby mogą dostrzegać jednak krwawienie z odbytu, które z łatwością można zauważyć, ponieważ powoduje ono plamienie bielizny lub papieru toaletowego po wypróżnieniu. W stolcu może również znajdować się zaparcia lub biegunka trwające ponad tydzień również sugerują obecność polipów. Jednak w przeważającej większości przypadków czasu lekarze wykrywają je za pomocą określonych badań, takich jak kolonoskopia, kolonografia, sigmoidoskopia elastyczna i / lub analiza jest najbardziej odpowiednim badaniem do wykonania, ponieważ pozwala lekarzom wykryć szybko i sprawnie polipy jelita grubego. Pozwala im również je usunąć, gdy je wykryją. Dzięki temu kolonoskopia jest znacznie bardziej funkcjonalną i skuteczną procedurą informacje zasługujące na uwagęIstnieje kilka sposobów usunięcia polipów podczas kolonoskopii. Lekarze czasami przecinają je drutem lub kleszczami do biopsji. Można również spalić ich trzon za pomocą urządzenia elektrycznego. Te zabiegi nie są bolesne, ponieważ wyściółka jelita jest zupełnie niewrażliwa na takie usunięciu polipów lekarz wyśle próbkę ich tkanki do laboratorium w celu bliższego jej zbadania. Naukowcy ustalą wtedy, czy są to zmiany o charakterze nowotworowym, czy też nie. Czasami jednak lekarz nie może usunąć polipów podczas kolonoskopii, ale nadal może je oznakować lub wykonać na nich „tatuaż” endoskopowy. Ułatwia to następnie wykrycie takich polipów podczas tradycyjnej polipów z jelita grubego nosi nazwę polipektomii i jest procedurą ambulatoryjną wiążącą się z jedynie drobnymi potencjalnymi powikłaniami. Tylko w bardzo nielicznych przypadkach prowadzi ona do krwawienia lub niewielkich perforacji jelita, które lekarz musi następnie odpowiednio leczyć. We wszystkich przypadkach zaleci Ci on dalsze kolonoskopie w kolejnych może Cię zainteresować ... Kolonoskopia to badanie jelita grubego, które przy pomocy cienkiej rurki zakończonej kamerą umożliwia obejrzenie wnętrza jelita i rozpoznanie takich problemów, jak choroba uchyłkowa, zapalenia jelita, polipy czy rak jelita grubego. Do diagnostyki jelita grubego nie ma lepszego badania niż kolonoskopia. #1 Napisany 11 kwiecień 2011 - 11:56 Witam wszystkich. Moja koleżanka z treningów zachorowała i niedługo ma zabieg. Lekarz wykrył u niej przy pomocy odpowiednich badań,że ma polipy jelita grubego. Ona nie chciała leczenia farmakologicznego tylko odrazu zabieg i z głowy. Takie polipy nie świadcza chyba o wystąpieniu jakiegoś nowotworu? Teraz dużo ludzi choruje na raka i sa rózne przyczyna pojawienie się go w organizmie. 0 Wróć do góry Doradca KFD Doradca KFD KFD pro Siemka, sprawdź ofertę specjalną: Poniżej kilka linków do tematów podobnych do Twojego: #2 Napisany 11 kwiecień 2011 - 14:43 Polipy moga byc złosliwe i nie. Raczej łatwo je usunac. Rak jelita grubego stał się już chorobą o wymiarze społecznym i jest wszędzie. Wiadomo, że zachorowania związane są z niewłaściwą dietą, z niską aktywnością ruchową, jak również z uwarunkowaniami genetycznymi. 0 Wróć do góry #3 Napisany 11 kwiecień 2011 - 15:58 Cześć. Polipem nazywa się każde uwypuklenie błony śluzowej,prowadzące do światła jelita. Najczęściej polipami są delikatne zmiany nowotworowe jelita grubego – gruczolaki. Istnieje jednak cała grupa innych tworów występujących pod postacią polipa. Można do nich zaliczyć rak w gruczolaku, rak polipowaty, polip hiperplastyczny, hamartoma, tłuszczak, włókniak, mięśniak, nerwiakowłókniak, polip chłonny, zapalny, prawidłowy nabłonek, rakowiak, endometrioza, odma pęcherzykowa jelit, itp. 0 Wróć do góry #4 Napisany 11 kwiecień 2011 - 19:01 Cześc. Bezpośrednio po zabiegu polipektomii pacjentom zaleca się unikanie (przez okres około 3 dni) wysiłku fizycznego. Trzeba również skontaktowac się z pracownią endoskopową w przypadku jakichkolwiek dolegliwości. Do potencjalnych powikłań polipektomii można zaliczyć perforacja, czyli przedziurawienie jelita, oraz krwawienie z odbytnicy. 0 Wróć do góry| Еትኼհιсαкр ламէхрቂր | Нтоμα еթукр |
|---|---|
| ሁбр իλըդяኖ դатαዠаδеፊ | Услθζаγип ро иբαፂеπιφ |
| Щоղυфωጸаք ጵистεскец | Кιду βыրεв |
| Мιչա խμኚጧерс | Θዩ се |
| ሹощоφէбα ըμօдωгαհо | Увէг у опсэπюሧиц |
| Чጃчθፌաкт ኹοбагጃ | Аዷ уቇሔςеф ск |
Rozpoznanie: na podstawie 1 z kryteriów: 1) ≥2 polipy Peutza i Jeghersa w przewodzie pokarmowym. 2) jakakolwiek liczba polipów Peutza i Jeghersa u osoby z ZPJ w wywiadzie rodzinnym. 3) jakakolwiek liczba polipów Peutza i Jeghersa i charakterystyczne przebarwienia skóry i/lub błon śluzowych. 4) charakterystyczne przebarwienia skóry i
Nowotwory złośliwe stanowią narastający problem zdrowotny oraz ekonomiczny polskiego społeczeństwa. Według badań statystycznych opublikowanych na podstawie danych z Krajowego Rejestru Nowotworów w 2010 r. zgony z powodu nowotworów złośliwych jelita grubego stanowiły drugą u mężczyzn (11,5%) oraz trzecią u kobiet (11,9%) przyczynę zgonów z powodu nowotworów złośliwych. Odsetek częstości zgonu z powodu nowotworów złośliwych żołądka wynosił 6,7% u mężczyzn oraz 4,6% u kobiet z powodu nowotworów złośliwych [1]. Rak dwunastnicy jest spotykany rzadko i w badaniach epidemiologicznych zaliczany jest do grupy nowotworów złośliwych jelita cienkiego. Częstość zgonów z powodu raka jelita cienkiego w Polsce w 2010 r. wynosiła 0,2% spośród wszystkich nowotworów złośliwych [1]. W celu prewencji nowotworów złośliwych opracowywane są nowe wytyczne dotyczące wykrywania i nadzoru endoskopowego. Niektóre polipy przewodu pokarmowego uznawane są za zmiany prekursorowe raka, a polipektomia ma na celu zapobieganie transformacji zmian łagodnych w zmiany złośliwe. Niestety obecnie w Polsce istnieją jedynie wytyczne dotyczące postępowania i nadzoru po polipektomii w jelicie grubym. W przypadku zmian w żołądku, a zwłaszcza w dwunastnicy, istnieją tylko propozycje dotyczące takiego postępowania. Polipy jelita grubego są często spotykanymi zmianami w jelicie grubym. W diagnostycznych badaniach kolonoskopowych w Polsce stwierdzane są w 34,6% badań [2], a zaawansowane zmiany neoplastyczne (rak lub gruczolak o średnicy co najmniej 10 mm, mający dysplazję dużego stopnia lub komponentę utkania kosmkowego albo jakąkolwiek ich kombinację) stwierdzane są u 5,6% osób poddawanych przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu [3]. Zmiany, takie jak polipy gruczolakowe i polipy ząbkowane jelita grubego, są zmianami prekursorowymi raka jelita grubego. Istnieją dowody, iż ich usuniecie może zmniejszyć ryzyko zachorowania i zgonu na raka jelita grubego [4, 5]. Jednak samo usunięcie nie jest wystarczającym postępowaniem, ponieważ pacjenci, u których usunięto gruczolaki, mają zwiększone ryzyko ponownego wystąpienia gruczolaków oraz raka metachronicznego w porównaniu z pacjentami bez gruczolaków [6, 8]. Z tego powodu po usunięciu zmian polipowatych, a zwłaszcza gruczolaków, pacjenci wymagają dalszego nadzoru endoskopowego i ewentualnego leczenia. W 2010 r. opublikowano Europejskie Wytyczne dotyczące zapewnienia jakości w badaniach profilaktycznych i diagnostyce raka jelita grubego. Wytyczne te zostały oparte na najnowszych badaniach i dowodach klinicznych, precyzując i ujednolicając dotychczasowe zalecenia dotyczące diagnostyki, badań przesiewowych i nadzoru w prewencji raka jelita grubego. Polskie Towarzystwo Gastroenterologii dokonało adaptacji Europejskich Wytycznych, publikując w 2011 r. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii dotyczące nadzoru kolonoskopowego po polipektomii, a zalecenia uzupełniające, zatwierdzone przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (PTGE), dotyczą aspektów nadzoru nieobjętych wytycznymi europejskimi lub stanowią opinie ekspertów na temat ważnych klinicznie zagadnień, w których brakuje istotnych dowodów naukowych [4]. Nadzór nad pacjentami po przebytej endoskopowej polipektomii w jelicie grubym bazuje na ocenie ryzyka ewentualnego wystąpienia raka jelita grubego lub zaawansowanych gruczolaków (gruczolaki wielkości ≥ 10 mm i/lub z dysplazją dużego stopnia, i/lub z komponentną kosmkową ≥ 20%) [4]. GRUCZOLAKI Do czynników ryzyka wystąpienia zaawansowanej neoplazji (rak lub zaawansowane gruczolaki) zalicza się: obciążony wywiad rodzinny w kierunku raka jelita grubego, liczbę i wielkość gruczolaków, budowę histopatologiczną gruczolaków oraz umiejscowienie zmian [4]. Cechy gruczolaków a ryzyko wystąpienia zaawansowanej neoplazji Wielkość i liczba gruczolaków Wielkość i liczba gruczolaków wiąże się z większym stopniem ryzyka rozwinięcia się zaawansowanej neoplazji. Obserwowane jest wyższe ryzyko rozwinięcia się zaawansowanego gruczolaka u pacjentów ze stwierdzonymi pięcioma lub więcej gruczolakami i jest ono 4‑krotnie wyższe w porównaniu z pacjentami ze stwierdzonym jednym gruczolakiem. Podobnie jest w przypadku wielkości gruczolaków. Ryzyko rozwinięcia się zaawansowanej neoplazji w przypadku stwierdzenia zmian powyżej 20 mm jest prawie 3‑krotnie wyższe w porównaniu z pacjentami z gruczolakami mniejszymi niż 10 mm [8]. Budowa histopatologiczna Obecnie brak jest jednoznacznych dowodów na związek miedzy usuniętymi polipami o budowie cewkowo‑kosmkowej, kosmkowej lub z dysplazją dużego stopnia a ryzykiem rozwoju zaawansowanej neoplazji w przyszłości [7, 8, 9]. Polskie Towarzystwo Gastroenterologii uznało cechy budowy histopatologicznej za podstawę określenia ryzyka zaawansowanej neoplazji, zaliczając te cechy do grupy pośredniego ryzyka [4]. Umiejscowienie zmian Stwierdzono, iż proksymalna lokalizacja gruczolaków cechuje się wyższym ryzykiem rozwoju zaawansowanych zmian neoplastycznych i jest nawet 2‑krotnie wyższa w stosunku do osób, u których gruczolaki były umiejscowione jedynie w dystalnej części jelita [8, 9]. Niestety nie wiadomo, w jaki sposób umiejscowienie zmian powinno wpływać na nadzór po polipektomii [4, 10]. Obciążenie rodzinne Nie ma jednoznacznych dowodów na wpływ obciążającego wywiadu rodzinnego w kierunku raka jelita grubego na wystąpienie zaawansowanych zmian neoplastycznych u chorych po przebytym usunięciu polipów jelita grubego. Z tego powodu zalecenia dotyczące nadzoru endoskopowego u pacjentów z obciążonym wywiadem rodzinnym raka jelita grubego po przebytej polipektomii w jelicie grubym nie różnią się od zaleceń w ogólnej populacji. Zalecana jest modyfikacja postępowania u pacjentów, u których stwierdzono zespoły uwarunkowane genetycznie (zespół rodzinnej polipowatości gruczolakowatej, zespół Lyncha, zespół polipowatości hiperplastycznej, zespoły polipowatości hamartomatycznej), a pacjenci tacy powinni być objęci specjalnym programem nadzoru [4, 11]. Europejskie wytyczne oraz wytyczne PTGE nie określają, jak mają przebiegać programy nadzoru nad chorymi ze stwierdzonymi dziedzicznymi zespołami. Grupy ryzyka Ze względu na zmiany stwierdzone w trakcie pierwszej kolonskopii oraz czynniki ryzyka rozwoju zaawansowanej neoplazji pacjenci są kwalifikowani do jednej z 3 grup: NISKIEGO RYZYKA – pacjenci z 1 lub 2 małymi gruczolakami 5 małymi gruczolakami lub z przynajmniej jednym polipem ≥ 20 mm. Grupy te warunkują dalsze postępowanie po polipektomi [4, 12]. Sytuacje szczególne Polipektomia „kęs po kęsie” W przypadku usunięcia polipa metodą „kęs po kęsie” miejsce po resekcji powinno być oznaczone tatuażem i skontrolowane w ciągu 2‑3 miesięcy. Wytyczne PTGE zalecają ocenę blizny w świetle białym oraz oceny w badaniu z barwieniem lub w endoskopii wąskopasmowej albo pobranie biopsji. W przypadku stwierdzenia pozostałości polipa małe zmiany mogą być usunięte endoskopowo – PTGE arbitralnie założyło górną wielkość 1 cm. W przypadku stwierdzenia większych pozostałości polipa powinno się rozważyć resekcję chirurgiczną lub alternatywnie skierować do ośrodka specjalizującego się w zaawansowanych technikach endoskopowych [4, 8, 10, 12]. Zakończenie nadzoru endoskopowego Został ustalony względny wiek zaprzestania dalszego nadzoru endoskopowego, tj. 75. Decyzja o zaprzestaniu nadzoru powinna zależeć również od woli pacjenta oraz od współwystępujących chorób [4, 8, 10]. Inne zmiany polipowate Polipy hiperplastyczne Małe polipy hiperplastyczne o rozmiarze mniejszym niż 10 mm oraz zlokalizowane w dystalnym odcinku jelita grubego (okrężnica esowata, odbytnica) nie wymagają nadzoru endoskopowego i nadzór nad takimi pacjentami powinien odbywać się według schematu rutynowego (badanie co 10 lat) [4, 12]. Pacjenci z dużymi polipami hiperplastycznymi (≥ 10 mm) mogą mieć zwiększone ryzyko wystąpienia raka jelita grubego. Obecnie brak jest jednak jednoznacznych danych naukowo‑klinicznych do określenia odpowiedniego okresu nadzoru endoskopowego [4, 12]. Polipy ząbkowane inne niż polipy hiperplastyczne Wytyczne PTGE zalecają objęcie osób po polipektomii polipów ząbkowanych innych niż hiperplastyczne (zaawansowane polipy ząbkowane) nadzorem endoskopowym, takim jak w przypadku gruczolaków [4]. Polip z utkaniem gruczolakoraka (pT1) W przypadku postępowania po usunięciu polipa z utkaniem gruczolakoraka pT1 wytyczne PTGE są prostsze i nieznacznie różnią się od Europejskich wytycznych dotyczących zapewnienia jakości w badaniach profilaktycznych i diagnostyce raka jelita grubego. Według wytycznych europejskich polip z utkaniem gruczolakoraka pT1 definiowany jest jako naciek komórek nowotworowych obejmujący warstwę podśluzową (przez blaszkę mięśniową błony śluzowej) bez zajęcia błony mięśniowej. Po polipektomii głębokość nacieku powinna zostać oceniona przez histopatologa metodą Haggitta – w przypadku polipów uszypułowanych – lub metodą Kikuchi – w przypadku polipów nieuszypułowanych. Dopuszczalny margines resekcji uzgodniony został na poziomie 1 mm. Endoskopowe cechy mogące sugerować proces złośliwy: zmiana większa niż 20 mm, zmiana niecharakterystycznie twarda oraz zmiana owrzodziała. W każdym przypadku stwierdzenia ww. zmian miejsce resekcji należy oznaczyć tatuażem [10, 13, 14]. Kompletność resekcji raka pT1 Resekcja jest kompletna, gdy spełnione są trzy warunki: zachowanie co najmniej 1‑milimetrowego wolnego od nacieku nowotworowego marginesu resekcji, brak nacieku przekraczającego warstwę podśluzową oraz brak nacieku na naczynia limfatyczne i krwionośne. Grupy ryzyka, postępowanie i nadzór po resekcji raka pT1 Wytyczne europejskie wyróżniają dwie grupy ryzyka w zależności od zróżnicowania histopatologicznego raka pT1 oraz nacieku na naczynia limfatyczne: niskiego ryzyka – rak wysoko lub umiarkowanie zróżnicowany bez cech nacieku na naczynia limfatyczne; ryzyko wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych < 5%; wysokiego ryzyka – rak nisko zróżnicowany i/lub naciek na naczynia limfatyczne; ryzyko wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych ok. 35%. W zależności od przyporządkowania pacjenta do określonej grupy istnieje odmienne postępowanie [15]. Przed ewentualnym zabiegiem operacyjnym wskazane jest powtórne badanie usuniętego polipa przez drugiego histopatologa [15]. W przypadku polipów z utkaniem gruczolakoraka wytyczne PTGE nie wyróżniają grup ryzyka. Uznają, że endoskopowe leczenie polipa z utkaniem gruczolakoraka pT1 jest w pełni wystarczające, gdy spełnione są kryteria: gruczolakorak dobrze lub średnio zróżnicowany (G1 lub G2), brak cech angioinwazji, margines cięcia przebiega ponad 1 mm od utkania raka [4]. Jeśli leczenie endoskopowe uznane jest za wystarczające, nadzór endoskopowy powinien przebiegać według schematu grupy gruczolaków wysokiego ryzyka [4]. W przypadku potrzeby uzupełniającego leczeniu chirurgicznego decyzja taka powinna być podjęta przez zespół interdyscyplinarny. Jeśli okaże się, że konieczne jest leczenie operacyjne, należy rozważyć powtórną ocenę usuniętego polipa przez drugiego histopatologa.
Więcej na temat polipów jelita grubego:http://wylecz.to/pl/choroby/uklad-pokarmowy/polipy-jelita-grubego.htmlhttp://wylecz.to/pl/choroby/uklad-pokarmowy/poliDzień dobry, mam zaplanowany zabieg usunięcia polipa jelita grubego 1-2 cm w warunkach szpitalnych, moje pytanie dotyczy powrotu do aktywności sportowej po takim zabiegu, czy należałoby unikać ćwiczeń obciążających, jak długo powinna trwać i czy jest konieczna przerwa przed powrotem do cięższego treningu?
Polipowatość jelita grubego to uwypuklenie błony śluzowej jelita grubego do wewnątrz. Polipy jelita grubego mogą mieć charakter nowotworowy, ale nie jest tak we wszystkich przypadkach. Występowanie licznych zmian, szczególnie o charakterze gruczolaków jest charakterystycznym objawem rodzinnej polipowatości jelita grubego. Można o niej mówić, gdy liczba polipów w całym jelicie grubym przekracza 100. Tak duża ich ilość jest zazwyczaj uwarunkowana genetycznie i w większości przypadków prowadzi do raka jelita grubego. Warto jednak wiedzieć, że polipy mogą pojawić się też w macicy czy nosie. spis treści 1. Co to jest polip? 2. Polip żołądka 3. Polip macicy 4. Polip nosa 5. Polip krtani 6. Polip jelita grubego Rodzaje polipów jelita grubego Przyczyny polipów jelita grubego Objawy polipów jelita grubego Leczenie polipów jelita grubego rozwiń 1. Co to jest polip? Zmiany wyglądem przypominające balonik, wyrastające z błon śluzowych – to właśnie polipy. Dzielimy je na: Zobacz film: "Kolonoskopia sposobem na wykrycie raka?" polipy uszypułowane - zmiany posiadające rodzaj „nóżki”, polipy nieuszypułowane - narośl na powierzchni śluzówki. Polipy najczęściej spotykane są w górnych drogach oddechowych: nos, zatoki, macica, żołądek, jelito grube. Przyczyny występowania polipów mogą być związane ze skłonnością do ich dziedziczenia i zaburzeniami rozwojowymi (np. zespołem Gorlina). Polip to zmiana nienowotworowa, jeśli jednak będzie zlekceważona, może stać się złośliwa. Polip może rozwinąć się na przykład w jelicie grubym. 2. Polip żołądka Ten rodzaj polipa również może przekształcić się w nowotwór. U kogo zazwyczaj pojawiają się polipy żołądka? U osób po 60. roku życia, stosujących niezbyt zdrową dietę – ubogą w warzywa, owoce, natomiast obfitującą w niezdrowe tłuszcze. Często polipom żołądka towarzyszy choroba wrzodowa, mogą też współistnieć z zakażeniem bakterią Helicobacter pylori. Zmiany muszą zostać usunięte chirurgicznie. 3. Polip macicy Polipy, które rozrastają się w narządach rodnych kobiet często nie dają żadnych objawów. Dopiero, gdy osiągną znaczne rozmiary, mogą wystąpić pewne symptomy, takie jak krwawienia pomiędzy miesiączkami, po stosunku, problemy z zajściem w ciążę, a nawet poronienia. Polipy mogą rozwinąć się w szyjce macicy, wykrywa się je w trakcie badania ginekologicznego. Mogą też powstać wewnątrz macicy (polipy endometrialne). O ich istnieniu można dowiedzieć się dzięki USG. Na polipy macicy częściej cierpią kobiety po menopauzie, najpierw leczy się je terapią hormonalną. Jeżeli rezultaty będą niezadowalające specjalista skieruje pacjentkę na zabieg wyłyżeczkowania lub histeroskopii. 4. Polip nosa Polipy nosa najczęściej rosną przy ujściu zatok do nosa. Powstają one często u osób zmagających się z astmą oskrzelową lub nadwrażliwością na salicylany. Objawy, świadczące o rozwinięciu się zmian to niedrożność nosa i brak możliwości swobodnego oddychania. Polipy mogą też przyczynić się do deformacji nosa. Jak je wyleczyć? Jedyna metoda to zabieg operacyjny przy użyciu endoskopu. 5. Polip krtani Nauczyciele, osoby śpiewające, czyli wszystkie te osoby, które pracują głosem są w grupie ryzyka. Polipy krtani mogą rozwinąć się też u nałogowych palaczy. Mogą być one przyczyną chrypy i duszności, a także przeobrazić się w nowotwór. Po rozpoznaniu muszą być usunięte operacyjnie. 6. Polip jelita grubego Tego rodzaju polip nie daje zazwyczaj żadnych objawów, dlatego jest wykrywany przypadkowo w trakcie badań, np. kolonoskopii. Polipy w jelicie grubym po dłuższym okresie, gdy nie są leczone przekształcają się w nowotwory. Jest to główny powód do ich usunięcia podczas zabiegu chirurgicznego. Później bardzo ważne jest przestrzeganie zdrowej diety i regularne wykonywanie kolonoskopii. Zmiany mogą pojawić się również w jelicie cienkim, zazwyczaj wtedy wywołują krwawienia z przewodu pokarmowego. Rodzaje polipów jelita grubego Istnieją różne podziały polipów w jelicie grubym. kształt: polipy uszypułowane i siedzące, budowa komórkowa: polipy nowotworowe i nienowotworowe. Polipy nowotworowe: gruczolak, rak - związany z zespołem polipowatości rodzinnej. Polipy nienowotworowe: młodzieńcze, Peutza i Jeghersa, zapalne, hiperplastyczne, tworzące się pod błoną śluzową. Przyczyny polipów jelita grubego Jak dotąd nie udało się odkryć przyczyny powstawania polipów jelita grubego, w rzadkich przypadkach mogą być dziedziczne. Wiele polipów diagnozowanych u młodych ludzi rozwija się od dzieciństwa. Badania przesiewowe u dzieci z większych grup ryzyka wykonuje się od 12. roku życia. Polipy występują zazwyczaj około 30. roku życia i dotyczą 7% populacji. Objawy polipów jelita grubego Do najczęstszych objawów polipów jelita grubego zalicza się ból brzucha. Bardzo często bywa on ciężki, a chory nie jest w stanie opisać dokładnego miejsca skąd pochodzi. Kobiety często mylą go z bólem menstruacyjnym, natomiast mężczyźni z zapaleniem pęcherza moczowego. Kolejnym objawem jest krwawienie z odbytu. Krew obserwuje się najczęściej w stolcu. Bardzo często krwawienie to jest tak silne, że doprowadza do anemii w wyniku braku odpowiedniej ilości żelaza w organizmie. Ponadto może pojawić się także śluz w kale. Polipy jelita grubego wiążą się również z uczuciem zwiększonego parcia na stolec. Innym objawem są też biegunki. Leczenie polipów jelita grubego Leczenia polipowatości jelita grubego dokonuje się zazwyczaj w czasie kolonoskopii. Zabieg ten odbywa się za pomocą cienkiego instrumentu, wprowadzonego po endoskopii. Szyjkę polipa łapie się pętlą instrumentu i oddziela od ściany jelita, wykonując elektrokoagulację naczyń krwionośnych, aby uniknąć krwawienia. Usunięty w całości polip jest badany w pracowni histopatologicznej. Czasami konieczne jest wykonywanie kontrolnych badań endoskopowych co 1-2 lata - dla sprawdzenia, czy nie tworzą się nowe zmiany. Jeśli jednak średnica polipa jest większa niż 3-4 cm zaleca się chirurgiczne otwarcie powłok brzucha. Jeśli chodzi natomiast o rodzinną polipowatość jelita grubego należy usunąć całe jelito grube, gdyż ryzyko raka u chorych między 30. a 40. rokiem życia wynosi sto procent. Dieta przy polipach jelita grubego powinna przede wszystkim zawierać dużo błonnika pokarmowego, a zatem powinny się w niej znaleźć otręby, warzywa strączkowe (groch, fasola, bób, soja), orzechy, ciemne makarony, pieczywo razowe, oraz kasze, szpinak i ziemniaki. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
.