Pluton to ostatnia według czasu odkrycia (1930 rok) i najdalej położona planeta Układu Słonecznego wykorzystywana w astrologii. Czas jego wędrówki przez zodiak wynosi około 248 lat. Wspólnie z satelitą Charonem, który ma rozmiar tylko o jedną trzecią mniejszy niż Pluton, jest on traktowany jako jeden system - "podwójna planeta".
Planety dzielone są na dwie kategorie: Duże gazowe olbrzymy o małej gęstości Mniejsze planety skaliste W Układzie Słonecznym znanych jest 8 planet: cztery wewnętrzne – Merkury, Wenus, Ziemia, Mars i cztery zewnętrzne – Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Z wyjątkiem Merkurego i Wenus, wokół każdej z nich krąży jeden lub więcej księżyców. Układ Słoneczny – to układ planetarny składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te to osiem planet, 173 znanych księżyców planet, pięć planet karłowatych i miliardy (a być może nawet biliony) małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny Troszkę więcej o planetach... Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońcu planeta Układu Słonecznego. Jego powierzchnia pokryta jest kamieniami, zupełnie jak powierzchnia naszego świeci tam na czarnym niebie, a jego tarcza jest prawie 3 razy większa niż widoczna z Ziemi. Na Merkurym praktycznie nie odnajdziemy atmosfery. Pierwsze udokumentowane obserwacje Merkurego sięgają pierwszego tysiąclecia Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu planety wzięła się od rzymskiej bogini miłości, Wenus (Wenery). Z uwagi na fakt, iż na nocnym niebie widoczna jest ona tylko przez około 3 godziny przed wschodem Słońca[2] lub po zachodzie Słońca[2], nazywana jest także Gwiazdą Poranną, Zaranną, Porankową czyli Jutrzenką (łac. Stella Matutina), albo Gwiazdą Wieczorną. Z jej powierzchni nie można dostrzec Słońca, ani gwiazd, gdyż niebo pokrywa gęsta chmura, składająca się z kropelek kwasu siarkowego. Przy samej powierzchni Wenus temperatura wynosi aż 465°C, a ciśnienie sięga 90 atmosfer - czyli jest takie, jak na głębokości 900 metrów pod powierzchnią ziemskiego oceanu! Mars - ma promień równy około połowy promienia Ziemi. W jego krajobrazie dominują pustynie, ale dostrzeżono też kratery i olbrzymie kaniony ukształtowane w odległych epokach przez lawę oraz wodę. Blado pomarańczowa barwa nieba i atmosfera składająca się głównie z dwutlenku węgla również charakteryzuje Marsa. Na jego powierzchni panują surowe warunki - temperatura sięga od -30°C do -90°. Wyjątkowo dochodzi do 0°C. Jowisz - największa planeta Układu Słonecznego. Otacza go atmosfera o grubości 1000 km, składająca się głównie z wodoru i helu. Planeta ta nie posiada twardej powierzchni. Ze względu na szybką rotację przybiera kształt spłaszczonej. Znali ją astronomowie w czasach starożytnych, była związana z mitologią i wierzeniami religijnymi wielu kultur. Jowisz ma 67 księżyców o określonych orbitach, z czego 14 nie ma jeszcze nazw a parametry orbit są dopiero wstępne! Spośród nich 4 duże księżyce o średnicy większej niż 3000 km zwane są „księżycami galileuszowymi”. Księżyce noszą nazwy (w kolejności od planety): Io, Europa, Ganimedes Kallisto. Na podstawie swoich obserwacji Galileusz uznał, że księżyce krążą wokół Jowisza. Odkrycie to wspierało heliocentryczną teorię Kopernika, pokazując że nie wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Ziemi. Saturn - niewątpliwie wszyscy kojarzymy tą planetę, z pięknym otaczającą go pierścieniem. Składa się on z niezliczonej ilości drobnych kamieni i skał. Pod wyglądem budowy, Saturn przypomina Jowisza, jest jednak nieco mniejszy. Potwierdzono odkrycie 62 księżyców krążących po orbicie planety, spośród których 53 mają oficjalne nazwy. Do jego największych księżyców należą; Mimas Enceladus Tetyda Dione Rea Tytan Japet Uran - jego oś obrotu leży niemal pionowo. Lato trwa 42 lata ziemskie, a przez cały ten czas słońce nie zachodzi! Jest trzecią pod względem wielkości i czwartą pod względem masy planetą naszego atmosfera jest najzimniejszą atmosferą planetarną w Układzie Słonecznym; minimalna temperatura to -224 °C. Neptun - planeta olbrzym. Jej nazwa pochodzi od rzymskiego boga mórz ona jedyną planetą, której istnienie wykazano - nie na podstawie obserwacji nieba, ale na drodze obliczeń matematycznych. Neptun ma słaby i niekompletny system pierścieni.
Powstanie i ewolucja Układu Słonecznego rozpoczęły się 4,6 miliarda lat temu, na skutek grawitacyjnego zapadnięcia się jednej z części niestabilnego obłoku molekularnego. Większość zapadającej się masy zebrała się pośrodku tworząc Słońce, podczas gdy reszta spłaszczyła się, formując dysk protoplanetarny - z niego z
Najprostszy sposób na zapamiętanie kilku informacji w ustalonej kolejności to zamiana nazw – najczęściej wyrazów, do których nie mamy obrazowego skojarzenia, na inne, łatwiej zapadające w pamięć. Dzięki temu wykorzystujemy naturalne własności umysłu, który: szybciej zapamiętuje obrazy, zapamiętuje skuteczniej , gdy informacja jest przetworzona na głębszym poziomie (wymaga zaangażowania większej ilości szarych komórek) najłatwiej i najtrwalej wiąże te informacje, które samodzielnie „przerobi” inaczej mówiąc sam wymyśli. W indywidualnym przetwarzaniu faktów na użytek ich lepszego zapamiętywania można się doskonalić stosując techniki pamięciowe. Zanim wypracujemy własne, warto popróbować z tymi, które są powszechnie znane i przez innych sprawdzone. Doskonałym przykładem może być zapamiętanie planet układu słonecznego. Oczywiście ćwiczenie ma sens dla tych, którym kolejność Saturna, Marsa i Jowisza jest nieznana – albo nigdy ich nie interesowała albo też, mimo prób, nijak nie mogli tego zapamiętać. Planety krążące wokół Słońca to: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun. Na końcu jest Pluton, jednak od jakiegoś czasu przestał być planetą, gdyż stwierdzono, że jest planetoidą (ze względu na wielkość a raczej niewielkość). Uruchomienie wyobraźni niewiele tu pomaga, gdyż koniec końców te planety wyglądają podobnie – przynajmniej dla większości nie pasjonującej się astronomią. Zatem zamiast tworzyć obraz tych ciał niebieskich, łatwiej zapamiętamy kolejność układając wpadającą w ucho historię. Warunek jest jeden: pierwsze litery każdego wyrazu naszej historii muszą odpowiadać pierwszym literom nazw planet: M, W, Z, M, J, S, U, N (P) Ten sposób zapamiętania planet zakłada, że nazwy planet znamy i nie one stanowią kłopot, lecz ich kolejność. Ponieważ dwie planety zaczynają się na tę samą literę: Merkury i Mars, wypada jedynie zapamiętać, że pierwszy jest ten o dłuższej nazwie lub, że po Ziemi jest Mars (którego to planujemy kolonizować, bo jest najbliżej). Oczywiście jednokrotne przeczytanie przytoczonych przykładów (moja wiecznie zapracowana mama jutro sama usmaży naleśniki! Czy też: moją wole znaj matole, jak się uprę nie pozwolę) nie gwarantuje natychmiastowego i wiecznego zapamiętania, tylko je po prostu ułatwia i czyni przynajmniej trochę zabawnym. Trwałe zakotwiczenie w pamięci wymaga kilkukrotnego powtórzenia (5 powtórek: od razu, na dzień następnym, za tydzień, za miesiąc). Można też pokusić się o własne historie (Merkury zakochał się w Wenus, zamieszkali na Ziemi i objadali się Marsami. Marsem poczęstowali Jowisza, który w Saturnie rzucił Urok na Neptuna)Grawitacja na różnych planetach jest inna i zależy od ich masy. Planety o małej masie mają mniejszą grawitację od planet o dużej masie. Dzięki grawitacji Słońca planety należące do Układu Słonecznego krążą po swoich orbitach. Z kolei grawitacja planet utrzymuje krążące wokół nich ich księżyce.
Czym jest system słoneczny, w którym żyjemy? Odpowiedź będzie następująca: jest to nasza centralna gwiazda, Słońce i wszystkie kosmiczne ciała, które krążą wokół niego. Są to duże i małe planety, a także ich satelity, komety, asteroidy, gazy i kosmiczny pył. Nazwa układu słonecznego została nadana przez nazwę jego gwiazdy. W szerokim znaczeniu termin "solar" jest często rozumiany jako dowolny system gwiezdny. Jak powstał system słoneczny Według naukowców układ słoneczny powstał z olbrzymiej międzygwiazdowej chmury pyłu i gazów w wyniku zapaści grawitacyjnej w jej oddzielnej części. W rezultacie na środku powstał protostar, który następnie przekształcił się w gwiazdę - Słońce i ogromny protoplanetarny dysk, z którego następnie wyłoniły się wszystkie elementy Układu Słonecznego. Proces, jak sądzą naukowcy, rozpoczął się około 4,6 miliarda lat temu. Hipotezę tę nazwano mgławicą. Dzięki Emmanuelowi Swedenborgowi, Immanuelowi Kantowi i Pierre-Simonowi Laplace'owi, którzy zaoferowali go w XVIII wieku, ostatecznie przyjęto go na ogół, ale przez wiele dziesięcioleci był on udoskonalany, wprowadzano do niego nowe dane, biorąc pod uwagę wiedzę współczesnych nauk. Przyjmuje się zatem, że ze względu na wzrost i intensyfikację zderzeń cząstek ze sobą, temperatura obiektu wzrastała, a po osiągnięciu wskaźnika kilku tysięcy kelwinów protostar zyskał luminescencję. Kiedy wskaźnik temperatury osiągnął miliony kelwinów, reakcja termojądrowa - przekształcenie wodoru w hel - rozpoczęła się w centrum przyszłego słońca. Zmienił się w gwiazdę. Słońce i jego funkcje Nasi naukowcy zajmujący się ciałem odnoszą się do rodzaju żółtych karłów (G2V) za pomocą klasyfikacji widmowej. To jest najbliższa nam gwiazda, jej światło dociera do powierzchni planety w zaledwie 8,31 sekundy. Z Ziemi wydaje się, że promieniowanie ma żółty odcień, chociaż w rzeczywistości jest prawie białe. Głównymi składnikami naszej oprawy są hel i wodór. Dziękuję również analiza spektralna stwierdzono, że żelazo, neon, chrom, wapń, węgiel, magnez, siarka, krzem i azot są obecne na słońcu. Dzięki reakcji termojądrowej, która zachodzi nieustannie w jej głębi, całe życie na Ziemi otrzymuje niezbędną energię. Światło słoneczne jest integralnym składnikiem fotosyntezy, w wyniku którego powstaje tlen. Bez światła słonecznego byłoby to niemożliwe, dlatego też nie można było stworzyć atmosfery odpowiedniej dla formy życia białka. Rtęć To jest najbliższa planeta naszej gwiazdy. Wraz z Ziemią, Wenus i Marsem należy do planet tzw. Grupy ziemskiej. Nazwa Merkury była spowodowana dużą szybkością ruchu, którą, według mitów, wyróżniał bogini starożytnej floty. Rok Mercury wynosi 88 dni. Planeta jest mała, jej promień ma tylko 2439,7 i jest mniejszy niż niektóre duże satelity gigantycznych planet, Ganimedesa i Tytana. Jednak w przeciwieństwie do nich, Merkury jest dość ciężki (3,3 · 10 23 kg), a jego gęstość jest tylko nieznacznie niższa niż na Ziemi. Wynika to z obecności ciężkiego, gęstego rdzenia żelaznej planety. Na planecie nie ma zmian pór roku. Jego pustynna powierzchnia przypomina Księżyc. Jest również pokryty kraterami, ale jeszcze mniej nadaje się do życia. Tak więc, po stronie dziennej Merkurego, temperatura osiąga + 510 ° C, aw nocy, -210 ° C. Są to najostrzejsze krople w całym układzie słonecznym. Atmosfera na planecie jest bardzo cienka i rzadka. Wenus Ta planeta, nazwana od starożytnej greckiej bogini miłości, bardziej niż inne w Układzie Słonecznym, jest podobna do Ziemi w swoich fizycznych parametrach - masie, gęstości, wielkości, objętości. Przez długi czas uważano je za bliźniacze planety, ale z czasem okazało się, że ich różnice są ogromne. Wenus nie ma w ogóle żadnych towarzyszy. Jego atmosfera składa się z prawie 98% dwutlenku węgla, a ciśnienie na powierzchni planety jest 92 razy większe niż na Ziemi! Chmury nad powierzchnią planety, składające się z par kwasu siarkowego, nigdy się nie rozpraszają, a temperatura osiąga tutaj +434 ° C. Na planecie pada deszcz kwaśny, burze szaleją. Oto wysoka aktywność wulkaniczna. Życie w naszym rozumieniu na Wenus nie może istnieć, zresztą kapsuły zejścia w takiej atmosferze nie przetrwają długo. Ta planeta jest wyraźnie widoczna na nocnym niebie. Jest to trzeci najjaśniejszy obiekt obserwatora ziemi, świeci białym światłem i przewyższa wszystkie gwiazdy w jasności. Odległość do Słońca to 108 milionów kilometrów. Wokół Słońca dokonuje rewolucji w ciągu 224 dni ziemskich i wokół własnej osi - w 243. Ziemia i Mars Są to ostatnie planety tzw. Grupy ziemskiej, której przedstawiciele charakteryzują się obecnością stałej powierzchni. W ich strukturze rdzeń, płaszcz i kora są izolowane (nie tylko w Merkurym). Mars ma masę równą 10% Masy Ziemi która z kolei wynosi · 10 24 kg. Jego średnica wynosi 6,780 km, prawie połowę mniejszej niż nasza połowa lotu. Mars jest siódmą co do wielkości planetą w Układzie Słonecznym. W przeciwieństwie do Ziemi, której 71% powierzchni pokrywają oceany, na Marsie jest lita ziemia. Woda jest przechowywana pod powierzchnią planety w postaci ogromnej pokrywy lodowej. Jego powierzchnia ma czerwonawy odcień ze względu na wysoką zawartość tlenku żelaza w postaci maghemitu. Atmosfera Marsa jest bardzo rzadka, a ciśnienie na powierzchni planety jest mniejsze niż zwykle 160 razy. Na powierzchni planety znajdują się kratery pochodzenia uderzeniowego, wulkany, depresje, pustynie i doliny, a na biegunach są czapy lodowe, tak jak na Ziemi. Marsjański dzień jest nieco dłuższy niż Ziemia, a rok jest 667,6 dni. W przeciwieństwie do Ziemi, która ma jeden księżyc, planeta ma dwa nieregularne satelity - Phobos i Deimos. Oba, podobnie jak Księżyc na Ziemię, są stale odwracane na Marsa po tej samej stronie. Fobos stopniowo zbliża się do powierzchni swojej planety, poruszając się po spirali i prawdopodobnie spadnie na nią z czasem lub rozpadnie się na części. Deimos, wręcz przeciwnie, stopniowo odchodzi od Marsa i w odległej przyszłości może opuścić swoją orbitę. Pomiędzy orbitami Marsa i następną planetą, Jowiszem, znajduje się pas asteroidalny złożony z małych ciał niebieskich. Jowisz i Saturn Jaka jest największa planeta? W układzie słonecznym są cztery gazowe olbrzymy: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Największy ich rozmiar ma Jowisz. Jego atmosfera, podobnie jak Słońca, składa się głównie z wodoru. Piąta planeta, nazwana od Boga Gromu, ma średni promień 69911 km i masę 318 razy większą od Ziemi. Pole magnetyczne planety jest 12 razy silniejsze niż ziemia. Jego powierzchnia jest ukryta pod nieprzezroczystymi chmurami. Na razie naukowcom trudno jest z całą pewnością stwierdzić, jakie procesy mogą wystąpić pod tą gęstą zasłoną. Przyjmuje się, że na powierzchni Jowisza - wrzącego oceanu wodorowego. Astronomowie uważają tę planetę za "nieudaną gwiazdę" z powodu pewnych podobieństw w ich parametrach. Jowisz ma 39 satelitów, z których 4 - Io, Europa, Ganimedes i Callisto - są wciąż odkrywane przez Galileusza. Saturn jest nieco mniejszy od Jowisza, zajmuje drugie miejsce wśród planet. Jest to szósta, następna planeta, składająca się z wodoru z domieszką helu, niewielkiej ilości amoniaku, metanu, wody. Tutaj szaleją huragany, których prędkość może osiągnąć 1800 km / h! Pole magnetyczne Saturna nie jest tak silne, jak Jowisza, ale silniejsze niż Ziemskie. Zarówno Jowisz, jak i Saturn, ze względu na obrót, są nieco spłaszczone na biegunach. Saturn jest 95 razy cięższy od ziemi, ale jego gęstość jest mniejsza niż wody. Jest to najmniej gęste ciało niebieskie w naszym systemie. Rok na Saturnie trwa 29,4 Ziemi, dzień - 10 godzin 42 minuty. (Jowisz ma 11 lat, 86 ziemskich, dzień to 9 h 56 min.) Ma system pierścieni składających się z cząstek stałych o różnych rozmiarach. Przypuszczalnie mogą to być pozostałości po zwiniętym satelicie planety. Całkowita liczba satelitów Saturna wynosi 62. Uran i Neptun - ostatnie planety Siódmą planetą układu słonecznego jest Uran. Jest usuwany ze słońca na 2,9 miliarda km. Uran jest trzecim co do wielkości planety Układu Słonecznego (średni promień wynosi 25 362 km), a czwarty masą (przewyższa powierzchnię Ziemi 14,6 razy). Rok tutaj trwa 84 ziemskich, dzień - 17,5 godziny. W atmosferze tej planety, oprócz wodoru i helu, metan zajmuje znaczną ilość. Dlatego dla ziemskiego obserwatora Uran ma jasnoniebieski kolor. Uran jest najzimniejszą planetą w Układzie Słonecznym. Temperatura atmosfery jest wyjątkowa: -224 ° C Dlaczego naukowcy na Uranie mają niższą temperaturę niż na planetach, które są dalej od Słońca, nie są znane. Ta planeta ma 27 satelitów. Uran ma cienkie, płaskie pierścienie. Neptun, ósma planeta od Słońca, zajmuje czwarte miejsce (średni promień - 24 622 km) i trzeci w masie (17 Ziemię). Dla gazowego giganta jest stosunkowo niewielki (tylko czterokrotnie większy od Ziemi). Jego atmosfera składa się głównie z wodoru, helu i metanu. Chmury gazowe w górnych warstwach poruszają się z rekordową prędkością, najwyższą w układzie słonecznym - 2000 km / h! Niektórzy naukowcy uważają, że pod powierzchnią planety, pod warstwą zamarzniętych gazów i wody, ukrytych z kolei przez atmosferę, można ukryć solidny kamienny rdzeń. Te dwie planety są podobne pod względem składu, w związku z czym są czasami określane jako odrębna kategoria - lodowe olbrzymy. Małe planety Małe planety zwane ciała niebieskie, które poruszają się wokół Słońca na swoich własnych orbitach, ale różnią się od innych planet o niewielkich rozmiarach. Wcześniej obejmowały one asteroidy, ale ostatnio, a mianowicie od 2006 roku, są to Pluton, który wcześniej znajdował się na liście planet w Układzie Słonecznym i był ostatnim, dziesiątym. Jest to spowodowane zmianami w terminologii. Tak więc, nie tylko asteroidy, ale także planety karłowate - Eris, Ceres, Makemake należą teraz do mniejszych planet. Nazwano je plutonami po Plutonie. Orbity wszystkich znanych planet karłowatych znajdują się poza orbitą Neptuna, w tak zwanym pasie Kuipera, który jest znacznie szerszy i masywniejszy niż pas planetoid. Chociaż ich natura, jak sądzą naukowcy, jest taka sama: jest to "niewykorzystany" materiał pozostały po powstaniu Układu Słonecznego. Niektórzy naukowcy sugerują, że pas asteroid jest fragmentem dziewiątego planety, Faetona, zginął w wyniku globalnej katastrofy. O Plutonie wiadomo, że składa się głównie z lodu i litych skał. Głównym składnikiem jego pokrywy lodowej jest azot. Jego słupy pokryte są wiecznym śniegiem. Jest to kolejność planet Układu Słonecznego według współczesnych koncepcji. Parada planet. Rodzaje parad Jest to bardzo interesujące zjawisko dla osób zainteresowanych astronomią. Parada planet nazywa się ich pozycją w Układzie Słonecznym, kiedy niektóre z nich, stale poruszające się po swoich orbitach, przez krótki czas zajmują pewną pozycję dla ziemskiego obserwatora, jak gdyby ustawiły się wzdłuż jednej linii. Widoczna parada planet w astronomii jest szczególną pozycją pięciu najjaśniejszych ludzi dla planet Układu Słonecznego, którzy widzą je z Ziemi, Merkurego, Wenus, Marsa, a także dwóch gigantów - Jowisza i Saturna. W tej chwili odległość między nimi jest stosunkowo niewielka i wyraźnie widoczne na małym odcinku nieba. Są dwa rodzaje parad. Ten duży jest jego wyglądem, gdy pięć ciał niebieskich ustawionych jest w jednej linii. Mały - gdy są tylko cztery. Zjawiska te mogą być widoczne lub niewidoczne z różnych części globu. W tym przypadku duża parada jest dość rzadka - raz na kilka dekad. Małe można obserwować raz na kilka lat, a tak zwana mini-parada, w której uczestniczą tylko trzy planety, jest praktycznie coroczna. Interesujące fakty dotyczące naszego układu planetarnego Wenus, jedyna ze wszystkich głównych planet Układu Słonecznego, obraca się wokół swojej osi w kierunku przeciwnym do jej obrotu wokół Słońca. Najwyższą górą na głównych planetach Układu Słonecznego jest Olympus (21,2 km, średnica - 540 km), wymarły wulkan na Marsie. Nie tak dawno temu, na największej asteroidzie naszego systemu gwiezdnego, Vesta, odkryto szczyt, nieco lepszy od Olympusa pod względem parametrów. Być może jest najwyższy w Układzie Słonecznym. Cztery galilejskie satelity Jowisza są największe w Układzie Słonecznym. Oprócz Saturna, wszystkie gazowe giganty, niektóre asteroidy i księżyc Saturna Rhea mają pierścienie. Jaki jest dla nas system gwiezdny - najbliższy? Układ słoneczny jest najbliższy układowi gwiazdy potrójnej gwiazdy Alpha Centauri (4, 36 lat świetlnych). Zakłada się, że mogą w nim istnieć takie planety jak Ziemia. Dzieciaki o planetach Jak wyjaśnić dzieciom, czym jest system słoneczny? Tutaj pomoże jej model, który można zrobić razem z dziećmi. Aby utworzyć planety, możesz użyć plastikowych lub gotowych plastikowych (gumowych) kulek, jak pokazano poniżej. Jednocześnie konieczne jest zachowanie proporcji między wymiarami "planet", tak aby model układu słonecznego naprawdę pomagał tworzyć właściwe koncepcje dotyczące przestrzeni kosmicznej u dzieci. Będziesz także potrzebował wykałaczek, które trzymają nasze ciała niebieskie, i możesz użyć ciemnej tektury z pomalowanymi kropkami imitującymi gwiazdy w tle. Przy pomocy takiej interaktywnej zabawki łatwiej będzie dzieciom zrozumieć, czym jest system słoneczny. Przyszłość Układu Słonecznego W artykule opisano szczegółowo, czym jest Układ Słoneczny. Pomimo widocznej stabilności, nasze Słońce, podobnie jak wszystko inne w przyrodzie, ewoluuje, ale ten proces, według naszych standardów, jest bardzo długi. Dostawy paliwa wodorowego w jego głębokości są ogromne, ale nie nieskończone. Tak więc, zgodnie z hipotezami naukowców, zakończy się to 6,4 miliarda lat. Gdy się wypali, jądro Słońca stanie się gęstsze i gorętsze, a zewnętrzna powłoka luminarza będzie szersza. Jasność gwiazdy również wzrośnie. Zakłada się, że za 3,5 miliarda lat, z tego powodu, klimat na Ziemi będzie podobny do Wenus, a życie na nim, w zwykłym sensie, nie będzie już możliwe. Woda nie pozostanie w ogóle, pod działaniem wysokich temperatur, odparuje w przestrzeni kosmicznej. Następnie, jak naukowcy sądzą, Ziemia zostanie wchłonięta przez Słońce i rozpłynie się w jej głębi. Perspektywa nie jest zbyt jasna. Postęp jednak nie ustaje, a być może do tego czasu nowe technologie pozwolą ludzkości opanować inne planety, nad którymi świecą inne słońca. W końcu, jak wiele "słonecznych" systemów na świecie, naukowcy nie są jeszcze świadomi. Prawdopodobnie jest ich niezliczona liczba, a wśród nich całkiem możliwe jest znalezienie ludzi do zamieszkania. Jaki rodzaj "słonecznego" systemu stanie się naszym nowym domem nie jest tak ważny. Ludzka cywilizacja zostanie ocalona, a kolejna strona rozpocznie się w jej historii ...
Charakterystyka planety: średnica [km] 2 439 średnica [% Ziemi] 0,3824 długość roku 88 dni ziemskich przyciąganie na powierzchni [% Ziemi] 0,378 Pierwsza według Układu Słonecznego planeta, jest jedna z planet skalnych. Pole magnetyczne w niej wytwarzane stanowi ok. 1% wartości pola magnetycznego ziemskiej czyli jest o 100 razy słabsze .Chcesz poznać nazwy planet układu słonecznego, bo interesujesz się astronomią, lubisz zgłębiać tematy związane z wszechświatem a może po prostu czeka cię kartkówka z geografii? Bez względu na powód odkryjesz razem z nami nowe planety, nazwy planet jak i krótką ich charakterystykę. Teraz od razu dajemy ci listę nazw planet znajdujących się w Układzie Słonecznym, począwszy od tej, która znajduje się najbliżej Słońca:MerkuryWenusZiemiaMarsJowiszSaturnUranNeptunW pierwszej kolejności poznamy nazwy planet po kolei, chodzi oczywiście o planety Układu Słonecznego, ale to nie wszystko ponieważ nie zatrzymał się na naszym rodzimym układzie, z zagłębimy się zdecydowanie jeśli na klasówce pojawi się pytanie podaj nazwy planet Układu Słonecznego to będziesz doskonale znał gazowe – nazwySkupiając się na Układzie Słonecznym nie sposób nie wspomnieć o planetach będących gazowymi olbrzymami. Planety gazowe, nazwy ich to:JowiszSaturnNeptunUranWszystkie te nazwy planet pochodzą od bóstw z mitologii greckiej lub rzymskiej. Jowisz to rzymski bóg nieba, Saturn to bóg rolnictwa, Neptun jest bogiem mórz I oceanów a Uran u Greków był bogiem planet układu słonecznego czerpią swe nazwy właśnie z mitologii, wszystkie 8 planet ma nazwy pochodzące z karłowate – nazwyNa ten moment w Układzie Słonecznym znajduje się 5 ciał niebieskich, które można uznać za planety karłowate. Nazwy poszczególnych z nich to:CeresPlutonHaumeaMakemakeErosCo ważne zapamiętania, planety karłowate nie mogą być nazywane planetami (nazwa jest myląca) z tego względu, że są zbyt rozważając nazwy planet w Układzie Słonecznym często wspina się o tych ciałach nazwy planetJak powszechnie wiadomo łacina jest językiem nauki, dlatego nikogo nie powinno dziwić, że powstały łacińskie nazwy planet. Wszystkie nazwy planet po łacińsku w Układzie Słonecznym brzmią bardzo podobnie do tych po przekonać się o tym sami spoglądać na poniższą listę planet, a raczej ich nazw po polsku i łacińsku:Merkury – MercuriusWenus – VenusZiemia – TerraMars – MarsJowisz – IuppiterSaturn – SaturnusUran – UranusNeptun – NeptunusNazwy planet poza układem słonecznymW samej tylko Drodze Mlecznej, która jest jedną z prawie 4 bilionów galaktyk znajduje się szacunkowo 100 miliardów planet. Nie sposób zatem poznać każdej nazwy planet poza układem słonecznym, jest ich po prostu zbyt poza układem słonecznym, nazwy tych planet to zazwyczaj seria cyfr I liczb, co dodatkowo utrudnia ewentualną chęć zapamiętanie ich nazw. W tym miejscu możemy przytoczyć tylko nikłą część tych planet spoza Układu Słonecznego, które z różnych powodów są najbardziej znane i popularne. Poniżej nazwy planet poza układem słonecznym, które wydają się być najbardziej rozpoznawalne. choć ich nazwy mogą brzmieć dość tajemniczo:Proxima CentauriBarnard’s StarWolf 359Lalande 21185Epsilon EridaniLacaille 9352Ross 128Struve 2398 BGroombridge 34 ATau CetiEpsilon Indi AYZ CetiRoss 128 BGliese 581Jak widzisz nazwy planet w układzie słonecznym to dopiero wierzchołek góry lodowej, kropla w oceanie. Dlatego stwierdzenie wszystkie nazwy planet jest ogromnym pojęciem, którego ludzki mózg na ten moment w żaden sposób na jest w stanie ogarnąć.Jakie są planety gazowe i jowiszowe? Gazowe planety Układu Słonecznego to Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Mają gazową atmosferę i są największe w systemie. Planety gazowe są największe w Układzie Słonecznym i jak sama nazwa wskazuje, składają się z gazów. Znane są również jako planety olbrzymy lub planety Jowisza.Kosmos i planety fascynują człowieka od zawsze. Przybliżamy najważniejsze informacje o każdej planecie, a także związane z nimi ciekawostki o kosmosie. Planetami nazywamy ciała niebieskie okrążające gwiazdę, znajdujące się na orbicie wokół niej. Wewnątrz planet nie zachodzą żadne reakcje termojądrowe. Świecą one światłem odbitym. Planety słoneczne krążą wokół Słońca w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Obracają się wokół własnej osi oraz mają kształt zbliżony do kuli. Można wyróżnić dwa rodzaje planet – wewnętrzne (skaliste) oraz zewnętrzne. Planety wewnętrzne mają skalną lub skalno-lodową powłokę. Cechują się sporą gęstością, posiadają nie więcej niż kilka księżyców, mają atmosferę, a także są zbudowane z minerałów o wysokiej temperaturze topnienia. Planety zewnętrzne to natomiast obiekty, których orbita jest położona w większej odległości od gwiazdy. Zbudowane są z w dużym stopniu z gazów i mają liczne księżyce. Merkury Planeta skalista położona najbliżej Słońca i cechująca się najmniejszą powierzchnią spośród wszystkich planet – jej średnica wynosi 4879 km. Merkury jest zbudowany w 70% z metali, a w 30% z krzemianów. Cechą wyróżniającą tę planetę są ogromne wahania temperatury, która średnio wynosi 167 stopni Celsjusza, lecz może wahać się od minus 173 do 427 stopni. Merkury jest niemalże pozbawiony atmosfery. Na planecie tej występuje silne pole magnetyczne, które wykazuje zdolność do odchylania wiatru słonecznego. Na jej powierzchni znajdują się liczne kratery uderzeniowe oraz równiny, dlatego przypomina Księżyc. Jest całkowicie pozbawiona naturalnych satelitów. Merkurego można dostrzec gołym okiem tuż po zachodzie Słońca lub krótko przed wschodem. Wenus Wenus to planeta skalista, której nazwa pochodzi od rzymskiej bogini miłości. Jest najbardziej zbliżoną planetą do Ziemi pod względem masy i wielkości, dlatego bywa nazywana siostrą Ziemi lub planetą bliźniaczą. Posiada najgęstszą ze wszystkim planet atmosferę, o masie 93-krotnie większej w porównaniu do ziemskiej, składającą się w głównej mierze z dwutlenku węgla z domieszką azotu. Ma natomiast znacznie słabsze pole magnetyczne niż Ziemia. Planeta ta jest pozbawiona naturalnych satelitów. Została uznana za najgorętszą spośród wszystkich planet, gdyż obserwuje się na niej średnie temperatury przekraczające 400 stopni Celsjusza. Jest to spowodowane tym, że atmosfera cechuje się sporą zawartością gazów cieplarnianych. Powierzchnię Wenus pokrywa nieprzezroczysta warstwa chmur kwasu siarkowego, które wykazują wysoką zdolność odbijania światła. Jak dotąd badaczom nie udało się odnaleźć na planecie jakichkolwiek przejawów życia. Ziemia Ziemia to największa z planet skalistych oraz piąta pod względem wielkości spośród wszystkich planet. Zarazem jest jedyną, na której do tej pory potwierdzono obecność żywych organizmów oraz ruchy tektoniczne. Atmosfera składa się w 21% z tlenu, w 78% z azotu, około 0,9% argonu i 0,04% dwutlenku węgla. Ziemia jest jednego naturalnego satelitę, którym jest Księżyc. Największą powierzchnię Ziemi (70,8%) zajmują oceany. Naszą planetę tworzą również kontynenty i wyspy. Planeta ta obiega słońce w ciągu 365 dni czasu słonecznego. Ze względu na nachylenie osi Ziemi, pojawiają się w ciągu roku wahania poziomu oświetlenia, co prowadzi do występowania różnych pór roku. Przez wiele lat ludzie wierzyli, że Ziemia jest płaska i kręci się wokół Słońca. Mars Planeta skalista, której promień wynosi około połowy promienia Ziemi. Jej nazwa pochodzi od rzymskiego boga wojny. Ma w dużym stopniu rozrzedzoną atmosferę, dlatego nie jest dobrze chroniona przed wiatrem słonecznym ani promieniowaniem kosmicznym. Składnikiem atmosfery jest głównie dwutlenek węgla. Na powierzchni Marsa znajdują się liczne wulkany i doliny pochodzenia tektonicznego. Planeta ta wyróżnia się czerwonym kolorem. Barwa ta wytworzyła się za sprawą tlenków żelaza, które bogato występują w glebie. Powierzchnia planety składa się głównie z bazaltu. Mars ma dwa księżyce. Jeden rok marsjański odpowiada 1,88 roku na Ziemi, pory roku trwają niemal dwukrotnie dłużej, a czas trwania doby słonecznej wynosi ponad 24 godziny i 39 minut. Na Marsie panuje również chłodna aura – temperatura średnio wynosi od minus 63 do minus 140 stopni Celsjusza. Na powierzchni planety znajdują się liczne kratery uderzeniowe, wulkany, kaniony, doliny i czapy lodowe. Naukowcy uznają, że spośród wszystkich planet na Marsie występuje największe prawdopodobieństwo obecności warunków sprzyjających życiu. Dotychczas przeprowadzone misje kosmiczne dowiodły, że na powierzchni Czerwonej Planecie znajduje się woda w formie lodu. Marsa można dostrzec z Ziemi gołym okiem. Jowisz Jowisz to największa spośród wszystkich planet Układu Słonecznego – jej masa jest 2,5 krotnie większa niż wszystkich pozostałych. Ma aż 79 księżyców, a jeden z nich, Ganimedes, jest uznawany za największego w całym Układzie Słonecznym naturalnego satelitę. Ten gazowy olbrzym w 75% składa się z wodoru, a w 25% z helu. Kształt Jowisza przypomina spłaszczoną elipsoidę. Jest to druga po Wenus najintensywniej odbijająca światło słoneczne planeta. Grubość jej atmosfery jest szacowana na przeszło 5000 kilometrów, co czyni Jowisza planetą o największej atmosferze. Saturn Saturn to planeta zewnętrzna zaliczana do gazowych olbrzymów, który wielkością ustępuje jedynie Jowiszowi. Jego masa w porównaniu do Ziemi jest większa 95 razy. Ma 82 naturalne satelity oraz charakterystyczne pierścienie, które tworzy lód, odłamki skalne oraz pył kosmiczny. Na Saturnie wieją silne wiatry, których prędkość sięga 1800 km/godz. Pole magnetyczne tej planety jest tylko nieznacznie mniejsze niż ziemskie. Saturn ma gęstą atmosferę, której ciśnienie jest o niespełna 50% większe niż na Ziemi. Uran Siódma od Słońca planeta zewnętrzna, której masa jest 14-krotnie większa w porównaniu do Ziemi. Krąży wokół Słońca w pozycji bocznej. Nazwa Uran pochodzi od greckiego boga Uranosa. Planeta ta ma gęstą atmosferę, którą tworzy głównie wodór i hel. Na Uranie znajduje się sporo lodu – znacznie więcej w porównaniu do pozostałych gazowych olbrzymów. Na planecie tej panuje najniższa temperatura spośród wszystkich obiektów w Układzie Słonecznym – osiąga ona wartość minus 224 stopni Celsjusza. Uran ma 27 księżyców, a największy z nich nosi nazwę Tytania. Planeta ta ma warstwową strukturę, utworzoną z metanu, wody i lodu. Ma charakterystyczne pierścienie, które można dostrzec z Ziemi za pomocą teleskopu. Wiatr na Uranie wieje z prędkością do 900 km/godz. Jedno okrążenie Słońca zajmuje Uranowi 84 lata. Neptun Najdalej położona od Słońca planeta, której masa jest 17 razy większa od Ziemi. Neptun ma atmosferę o składzie zbliżonym do Urana – tworzy ją głównie wodór i hel, wraz ze śladowymi ilościami azotu, węglowodorów, amoniaku i wody. Jego wnętrze składa się ze skał i lodu. Swoją charakterystyczną niebieską barwę planeta ta zawdzięcza zawartości metanu w swoich zewnętrznych strukturach. Wiatr na Neptunie wieje z największą prędkością spośród wszystkich planet Układu Słonecznego – sięga maksymalnie 2100 km/godz. Temperatura wynosi natomiast około minus 226 stopni Celsjusza.
Przygotujmy się do podróży na krańce naszego układu planetarnego i odkrycia sekretów, jakie mają do zaoferowania te fascynujące światy. 1. Wprowadzenie do Układu Słonecznego: spojrzenie na planety, które go tworzą. Spojrzenie na Układ Słoneczny ujawnia cud i różnorodność planet, które go tworzą.
Merkury to pierwsza w kolejności planeta Układu Słonecznego. Jest najmniejszą planetą naszego układu, ale mimo to jest widoczna gołym, nieuzbrojonym w lornetkę czy teleskop okiem - ale jedynie blisko przed wschodem i blisko po zachodzie Słońca. Była znana już w starożytności, między innymi przez starożytnych Greków, Sumerów i Egipcjan. Do tej pory nie jest to obiekt dobrze zbadany, w porównaniu na przykład do Marsa czy Księżyca - doleciały tam na razie jedynie dwie sondy: sonda Mariner 10 w latach 1974-1975 i sonda MESSENGER w 2008, 2009, i 2011-2015. Być może dowiemy się o Merkurym więcej w 2025 roku, kiedy na jego orbitę wejdzie sonda BepiColombo. Zapraszam na garść wiedzy o Merkurym - fakty, ciekawostki i zdjęcia poniżej. Skocz do:🌑 Merkury - Pierwsza Planeta Układu Słonecznego Ciekawe Fakty o Merkurym Kto Odkrył Merkurego? Jak Wygląda i Jakiego Koloru jest Merkury? Retrogradacja Merkurego Najbliższe Daty, Kiedy Merkury Będzie w Retrogradacji (od 2021 do 2030): Misja BepiColombo Wielkość Merkurego - Najmniejsza Planeta Atmosfera i Temperatury na Merkurym Gęstość Merkurego Czy Merkury ma fazy? Księżyce Merkurego Merkury a Księżyc Podsumowanie 🌑 Merkury - Pierwsza Planeta Układu Słonecznego Merkury. Źródło: NASA. Ciekawe Fakty o Merkurym PlanetaMerkuryOdległość od Słońca58 milionów kilometrów ( AU)Promień2 439 kmŚrednica4 878 kmMasa3,285 × 1023 kg (0,055 M⊕ / 5,5% Ziemi)KolorCiemnoszaryDługość Roku (Orbita)88 dni ziemskichDługość dnia59 dni ziemskichTemperatury-180°C do 430°CKsiężyceNie ma - zero (0)Symbol☿ Biegun Północny Merkurego. Źródło: NASA Kto Odkrył Merkurego? Oficjalnym odkrywcą planety w nowożytnej historii świata jest Galileo Galilei - Galileusz, który jako pierwszy zaobserwował ją przez teleskop w XVII wieku. Galileusz - Galileo Galilei, odkrywca Merkurego. Jednak przez to, że Merkury widoczny jest gołym, nieuzbrojonym okiem, to był już znany i obserwowany przez starożytne cywilizacje wieki temu. Dlatego nie sposób jest określić "prawdziwego" odkrywcę – taki prawdopodobnie nie miał nawet imienia, jakie znamy dzisiaj. Dokładna data odkrycia Merkurego również nie jest znana – pierwsza historyczna wzmianka pochodzi od Sumerów z około 3000 lat (5000 lat temu). Jak Wygląda i Jakiego Koloru jest Merkury? Jedno z najlepszych do tej pory zdjęć Merkurego zostało wykonane przez sondę MESSENGER. Źródło: NASA Jaki kolor ma Merkury?Ogólnie rzecz biorąc, Merkury ma ciemnoszary kolor, bardzo podobny do Księżyca. Trudno jednak określić, co to w ogóle oznacza – „prawdziwy”. Dzieje się tak dlatego, że oczy każdego człowieka postrzegają kolory w nieco inny sposób. Może nawet nie istnieć coś takiego jak "prawdziwy kolor" - a tylko taki, jak my, ludzie, postrzegamy go w obecnej sytuacji, takiej jak faza, czas, miejsce obserwacji, czy nawet indywidualne predyspozycje każdego człowieka (np. daltonizm). Uogólniając, Merkury wyglądem najbardziej przypomina nasz ziemski Księżyc. Budowa fizyczno-chemiczno-geologiczno-mineralogiczna Merkurego. Nie jest to wizualny wygląd planety - kolory wyszczególniają tu budowę powierzchni planety. Źródło: NASA Retrogradacja Merkurego Co to jest retrogradacja?Retrogradacja to pozornie wsteczny ruch ciała niebieskiego, które wydaje się obracać lub poruszać się w kierunku przeciwnym do większości ciał w danym układzie orbitalnym. W Układzie Słonecznym ruch odwrotny ma kierunek przeciwny do ruchu Ziemi wokół Słońca, który widziany z bieguna północnego Słońca jest przeciwny do ruchu wskazówek zegara. Idealny przykład retrogradacji, w tym przypadku Marsa. W lewym górnym roku klaster Plejady, fantastyczny obiekt zimowego (na północnej półkuli Ziemi) głębokiego nieba zarówno do obserwacji przez lornetkę czy teleskop, jak i do astrofotografii. Autor: Tunc Tezel Czy Merkury jest obecnie w retrogradacji? To zależy, kiedy to czytasz - sprawdź: Najbliższe Daty, Kiedy Merkury Będzie w Retrogradacji (od 2021 do 2030): 2021: 30 stycznia – 20 lutego 202129 maja – 22 czerwca 202127 września – 18 października 2021 2022: 14 stycznia – 3 lutego 202210 maja – 2 czerwca 20229 września – 2 października 202229 grudnia 2022 – 18 stycznia 2023 2023: 29 grudnia 2022 – 18 stycznia 202321 kwietnia – 14 maja23 sierpnia – 15 września13 grudnia 2023 – 1 stycznia 2024 2024: 1 stycznia 20241 kwietnia - 25 kwietnia4 sierpnia – 28 sierpnia25 listopada – 15 grudnia 2025: 14 marca – 7 kwietnia17 lipca – 11 sierpnia9 listopada – 29 listopada 2026: 25 lutego – 20 marca29 czerwca – 23 lipca24 października – 13 listopada 2027: 9 lutego – 3 marca10 czerwca – 4 lipca7 – 28 października 2028: 24 stycznia – 14 lutego21 maja – 13 czerwca19 września – 11 października 2029: 7 stycznia – 27 stycznia1 maja – 25 maja2 września – 24 września21 grudnia – 10 stycznia 2030 2030: 21 grudnia 2029 – 10 stycznia 203012 kwietnia – 6 maja15 sierpnia – 8 września5 – 25 grudnia Misja BepiColombo 20 października 2018 roku Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) we współpracy z Japońską Agencją Eksploracji Aerokosmicznej (JAXA) wystrzeliły sondę BepiColombo z misją na Merkurego. Planowo w 2025 roku sonda ta wejdzie na orbitę najmniejszej planety Układu Słonecznego i rozpocznie badania. Wielkość Merkurego - Najmniejsza Planeta Merkury ma średnicę 4878 km - mniej niż połowę średnicy Ziemi - i jest najmniejszą planetą w Układzie Słonecznym. Mniejsze od niego są tylko planety karłowate, takie jak Pluton, Haumea, Makemake czy Eris. Z ciekawostek: większy od Merkurego jest jeden z księżyców Jowisza - Ganimedes, jeden z tzw. księżyców galileuszowych. Ze względu na niewielkie rozmiary Merkurego, dość trudno go dostrzec na niebie nawet przez lornetkę czy teleskop - najłatwiej to zrobić tuż przed wschodem lub tuż po zachodzie słońca. W innych porach może nie być łatwo osiągalny. Atmosfera i Temperatury na Merkurym Co zaskakujące, Merkury, będąc najbliższą planetą od Słońca, nie jest tą najgorętszą - jest dopiero drugą pod względem temperatury powierzchni planetą Układu Słonecznego, zaraz po Wenus. Dlaczego? Merkury nie ma atmosfery - a więc nie ma na powierzchni nic, co mogłoby zatrzymać ciepło pochodzące ze Słońca (tak jak na przykład ma właśnie Wenus). Gęstość Merkurego Merkury jest drugą najgęstszą planetą w Układzie Słonecznym - zaraz po Ziemi. Czy Merkury ma fazy? Tak, ma. Każda planeta, która emituje mniej światła niż gwiazda, wokół której krąży, może mieć fazy w zależności od pozycji obserwatora. Obie planety znajdujące się wewnątrz orbity Ziemi - Merkury i Wenus - mają fazy, ale z racji tego, że okrążają Słońce w bliższej odległości niż Ziemia, trudno je zobaczyć mieszkańcowi naszej planety. Księżyce Merkurego Merkury nie ma księżyców. Jedyną inną planetą Układu Słonecznego, która również nie posiada księżyców, jest (ponownie) Wenus. Merkury a Księżyc Wiele osób widzi sporo podobieństw Merkurego do naszego ziemskiego Księżyca, więc sprawdźmy fakty - czy rzeczywiście te dwa ciała niebieskie są do siebie podobne? Ciekawe podobieństwa Wygląd. Oba te obiekty są po prostu ogromnymi skałami z mnóstwem kraterów na atmosfery. Nie ma jej ani Merkury, ani płynnej wody na powierzchni. Niestety mocno ogranicza to ewentualną możliwość kolonizacji. Ciekawe różnice MerkuryKsiężyc (satelita Ziemi)Typ obiektuPlanetaKsiężycMasa3,29 × 1023 kg7,35 × 1022 kgPromień2 439 km1 737 kmGrawitacja na m/ m/ g/ g/cm3Średnia odległość od Słońca58 mln km150 mln kmDługość dnia względem ziemskiego58d 15h 30m27 dni (zmienne)Temperatura w dzień430°C123°C Jakiego koloru jest Merkury?Merkury ma ciemnoszary kolor. Ile księżyców ma Merkury?Zero. 0 - okrągłe nic. Podsumowanie Czy miałeś już okazję obserwować Merkurego na własne oczy? Jeśli tak, to jak - gołym okiem, lornetką czy przez teleskop? Jak wrażenia? Może masz jakieś przydatne wskazówki dla początkujących? A może nawet zrobiłeś zdjęcie najmniejszej planecie naszego układu? Podziel się w komentarzu. 🙂
Jakie są główne różnice między planetami Układu Słonecznego? planety ziemskie lub telluryczne (uformowane głównie ze skał), położone bliżej Słońca, takie jak Merkury, Wenus, Ziemia i Mars; planety gazowe lub jowiszowe (składające się głównie z gazów), które są większe i mają mniejszą gęstość w porównaniu z
Jak wygląda układ słoneczny? Jak wirują planety? Gdzie jest ziemia? Jaka planeta jest największa, a jaka najmniejsza? Jakie są nazwy planet? Jak wyglądają planety? To jedne z wielu pytań z jakimi dzieci biegną do rodziców! Kiedy więc nadejdzie ta faza wrażliwa dotycząca kosmosu nasza układanka odpowie na wszystkie pytania Twojego dziecka! Układ słoneczny według naszego projektu ma za zadanie przybliżyć dziecku wygląd, wielkość i kolejność planet. Dzięki temu, że są ręcznie malowane na bukowym drewnie dziecko może również poczuć ich ciężar- może ich dotknąć! Do zestawu dołączone są szczypce dzięki, którym dziecko przenosi poszczególne planety i układa je w odpowiednim miejscu- ale to nie koniec! Szczypce mają za zadanie wspierać małą motorykę dziecka tak ważną we wczesnym rozwoju dziecka. Dołączone karty z nazwami i zdjęciami planet wspierają koordynację ręka-oko kiedy dziecko musi rozpoznać planetę i ułożyć ją w odpowiedniej kolejności. Karty nadrukowane są na sklejce co sprawia, że nie zniszczą się po kilkukrotnym użyciu. Dodatkowo każda tabliczka ma na odwrocie opis każdej planety. Duża i solidna podstawa pozwala na jasne i przejrzyste wytłumaczenie dziecku jak krążą planety wokół słońca i jak wygląda nasz układ słoneczny. Każda planeta jest unikalna i niepowtarzalna, bo jest ręcznie malowana dlatego też zestaw ten może być wspaniałym prezentem urodzinowym lub podarunkiem dla nauczyciela na zakończenie roku szkolnego lub przedszkolnego. W skład zestawu wchodzi: -podstawa o wymiarach 48x28x1cm -8 ręcznie malowanych planet w bawełnianym woreczku (średnica największej -5,8cm, najmniejszej- 2,5cm -8 drewnianych kart z nazwą planety, zdjęciem i opisem na odwrocie - drewniane szczypce Idealnym uzupełnieniem zestawu są karty w wersji pdf- do samodzielnego wydruku dostępne >>>TUTAJ<<<
Wszystko, co ma zakres długości fal powyżej lub poniżej określonego filtra, zostanie zablokowane co „podbije” pozostałe kolory. Wielu producentów sprzętu astronomicznego sprzedaje kompletne zestawy filtrów do obserwacji Układu Słonecznego określając jest zwykle jako filtry księżycowe i planetarne bądź po prostu filtry kolorowe.
Od czasów starożytnych ludzkość z wielką ciekawością obserwowała planety układu słonecznego. Ciała niebieskie o niezaprzeczalnej fascynacji, które przez lata kojarzyły się z nieznanym i niezbadanym światem. Dopiero dzięki rozwojowi technologii i coraz potężniejszym środkom, jakimi dysponujemy, jesteśmy w stanie przyjrzeć się z bliska niektórym z otaczających nas planet, a w przyszłości planujemy skolonizować niektóre z nich. Do tej pory, dzięki licznym wyprawom w kosmos i wykorzystaniu coraz bardziej wyrafinowanych sond, wydobyliśmy na światło dzienne wiele tajemnic otaczających kosmos i możemy podziwiać z bardzo bliska obrazy wszystkiego, co znajduje się poza Słońcem i Księżycem. W świecie coraz bardziej "głodnym" odkryć, ważne jest więc, aby każdy wiedział, jakie planety tworzą nasz Układ Słoneczny i jakie są ich cechy wyróżniające. Wszystkie planety Układu Słonecznego Przed analizą wszystkich planet Układu Słonecznego i ich cech wyróżniających, zrozummy najpierw, czym jest Układ Słoneczny i jak się składa. W literaturze astronomicznej termin ten odnosi się ogólnie do układu planetarnego składającego się z wielu ciał niebieskich utrzymywanych na orbitach przez siłę grawitacyjną Słońca, do którego należy również nasza Ziemia. Ze średnicą około 120-130 AU (AU to jednostka astronomiczna, czyli odległość między Ziemią a Słońcem), znajduje się w Ramieniu Oriona w Drodze Mlecznej, a naukowcy szacują, że potrzebuje około 230 milionów lat, aby wykonać jeden obrót wokół centrum galaktyki. System składa się ze Słońca, które samo zajmuje 99,86% jego całego zasięgu, ośmiu planet, w tym czterech wewnętrznych planet skalistych i czterech zewnętrznych gazowych olbrzymów, ich odpowiednich naturalnych satelitów, oraz pięciu planet karłowatych, w tym Plutona, wcześniej klasyfikowanego jako dziewiąta planeta. Istnieje również wiele mniejszych ciał niebieskich, komet i planetoid, których liczba nie jest znana. Planety, asteroidy i komety krążą wokół Słońca, każda po innej orbicie - elipsie, której jedno z ognisk zajmuje Słońce. Dlatego też możemy rozróżnić wewnętrzny Układ Słoneczny, który obejmuje planety skaliste i asteroidy, oraz zewnętrzny Układ Słoneczny, który obejmuje gazowe olbrzymy. Wszystkie one przestrzegają i są posłuszne trzem prawom Keplera. Szczegółowym przedmiotem naszej analizy, ośmioma planetami w kolejności odległości od Słońca są: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran i Neptun; pięć planet karłowatych to Ceres, znajdująca się w głównym pasie asteroid, Pluton, Haumea, Makemake i Eris. Innym ważnym zjawiskiem jest wiatr słoneczny, który może być zdefiniowany jako strumień plazmy wytworzony przez ciągłe rozszerzanie się korony słonecznej, który przenika cały Układ Słoneczny, tworząc jednocześnie bąbel w ośrodku międzygwiazdowym znany jako heliosfera, który rozciąga się poza połowę dysku rozproszonego. Ogólnie rzecz biorąc, przez planety rozumiemy bardzo duże ciała skaliste lub płynne, zwykle o kształcie kulistym. Zewnętrzna powierzchnia tych ciał niebieskich jest zimna, wiemy natomiast, że ich rozmiary są znacznie mniejsze niż gwiazd i że wykonują one obrót wokół Słońca. Dzięki temu ruchowi możemy obserwować ich zmianę pozycji patrząc w niebo, w przeciwieństwie do gwiazd stałych. Oprócz ruchu obrotowego, planety Układu Słonecznego posiadają ruch rotacyjny, który można sklasyfikować jako ruch, w którym planeta obraca się wokół własnej osi obrotu. Wewnętrzny Układ Słoneczny Jak już wspomniano, planety wewnętrznego Układu Słonecznego to planety znajdujące się najbliżej Słońca, w regionie przestrzeni, który jest rozpoznawalny dzięki obecności planet skalistych i planetoid. Mamy do czynienia z ciałami niebieskimi składającymi się głównie z krzemianów i metali, z bardzo niewielką ilością gazu. Z tego powodu nazywane są również planetami typu ziemskiego, a ich gęstość jest pięciokrotnie większa od gęstości wody. Nie tylko to, mają niewiele lub nie mają satelitów, a nie pierścienie planetarne, z raczej cienkiej atmosfery, i mają kratery uderzeniowe i płyt tektonicznych, jak jest wyraźnie wykazane przez obecność ryftów i wulkanów. Wśród planet wewnętrznych znajdujemy w kolejności: Merkurego, najbliższego Słońcu, Wenus, Ziemię i Marsa. Merkury Z czterech planet ziemskich, rozpoznawalnych dzięki ich wyraźnej gęstości, Merkury jest najmniej oddalony od Słońca. Jednocześnie jest to najmniejsza planeta w Układzie Słonecznym, o masie 0,055 masy Ziemi. Merkury nie ma naturalnych satelitów i jest gęstszy niż inne planety. Z okresem obrotu 59 dni ziemskich i okresem obiegu 88,97 dni ziemskich, mała planeta nie ma wody ani atmosfery, z wyjątkiem słabych śladów gazu, prawdopodobnie w wyniku oddziaływania wiatru słonecznego na jej powierzchnię. Dotychczasowe obserwacje planety Merkury sugerują, że jest ona podobna do Księżyca, z temperaturą dochodzącą do 420 stopni Celsjusza podczas nasłonecznienia, spadającą do minus 180 stopni po stronie zacienionej. Wenus Wenus jest bardzo zbliżony wielkością do Ziemi i podobnie jak nasza planeta ma płaszcz złożony z krzemianów wokół żelaznego jądra, a także atmosferę, choć dziewięćdziesiąt razy gęstszą od naszej. Często jest mylona z gwiazdą, ponieważ jest bardzo dobrze widoczna gołym okiem, tuż przed świtem i zaraz po zachodzie słońca, i nie ma naturalnych satelitów. Jest to najgorętsza planeta w Układzie Słonecznym, z temperaturą na powierzchni przekraczającą 450 stopni Celsjusza. Eksperci uważają, że niezwykłe ciepło jest najprawdopodobniej spowodowane ilością gazu powodującego prawdziwy efekt cieplarniany w atmosferze. Wysokie temperatury, wysokie ciśnienie atmosferyczne i rodzaj składu powietrza doprowadziły do wniosku, że Wenus, podobnie jak Merkury, jest planetą nieodpowiednią dla jakiejkolwiek formy życia. Ziemia Ziemia jest największą i najgęstszą z planet wewnętrznych i całkiem możliwe, że jedyną planetą w Układzie Słonecznym, na której obecne jest życie. Atmosfera Ziemi różni się znacznie od atmosfery innych planet, ponieważ została zmieniona przez obecność życia i składa się w 21% z tlenu. Ma również tylko jednego naturalnego satelitę, Księżyc, a jego płynna hydrosfera jest unikalna wśród ciał niebieskich wewnętrznego Układu Słonecznego, podobnie jak charakterystyczne płyty tektoniczne. Mars Znany również jako Czerwona Planeta, Mars jest mniejszy od Wenus i Ziemi, ma "tylko" 0,107 masy Ziemi. Jego atmosfera jest raczej cienka i rzadka, składa się z dużej ilości dwutlenku węgla i niewielkiej ilości pary wodnej. Często bierze udział w wielkich burzach pyłowych, podczas których bardzo silne wiatry, o prędkości do 100 kilometrów na godzinę, erodują powierzchnię planety i zmieniają ją. Odrzucony pył pozostaje zawieszony w powietrzu, nadając planecie typowy czerwonawy kolor, wraz z dużą ilością żelaza znajdującego się w marsjańskiej glebie. Zewnętrzny Układ Słoneczny Możemy myśleć o zewnętrznym Układzie Słonecznym jako "domu" gazowych olbrzymów i ich satelitów, z których niektóre są tak duże jak planety. Czasami nazywane planetami Jowisza, planety zewnętrznego Układu Słonecznego mają większą zawartość pierwiastków lotnych, takich jak woda, amoniak i metan, niż ich bardziej skaliste i gęste "kuzynki" z wewnętrznego Układu Słonecznego. Te cztery masywne ciała niebieskie stanowią łącznie 99% znanej masy krążącej wokół Słońca, a są to Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Jowisz Największą planetą w Układzie Słonecznym jest Jowisz, o masie 2,5 razy większej niż masa wszystkich pozostałych planet razem wziętych. Wiemy, że składa się ona z zewnętrznej warstwy gazowej, zawierającej głównie wodór i hel, a w mniejszym stopniu metan, amoniak i parę wodną. Warstwa wewnętrzna jest bardziej zwarta ze względu na obecność metalicznego wodoru pod ciśnieniem 3 milionów atmosfer. Jowisz ma 79 znanych naturalnych satelitów, a cztery największe, Ganymede, Callisto, Io i Europa, wykazują podobieństwo do planet ziemskich. Saturn Odróżniający się od innych dzięki swojemu systemowi pierścieni, Saturn jest planetą Układu Słonecznego o dość dużej masie, 95 razy większej od masy Ziemi, o bardzo dużej powierzchni i bardzo małej gęstości, najniższej spośród wszystkich planet Układu Słonecznego. Istnieją 82 znane satelity, z których jeden, Tytan, jest większy od Merkurego i jest jedynym satelitą w Układzie Słonecznym z gęstą atmosferą składającą się z azotu i metanu. Chociaż ma dość dużą prędkość obrotową, potrzebuje prawie 30 lat, aby wykonać pełny obrót wokół Słońca. Uran Unikalna planeta Jowisza z atmosferą bogatą w wodór, hel i metan, Uran jest najmniej masywną planetą zewnętrzną. W porównaniu z innymi gazowymi olbrzymami, jego jądro jest bardzo zimne i w rezultacie nie wypromieniowuje w przestrzeń kosmiczną zbyt wiele ciepła. Uran składa się z trzech warstw: warstwy powierzchniowej zawierającej wodór cząsteczkowy, warstwy pośredniej zawierającej wodę i metale w fazie ciekłej oraz warstwy wewnętrznej zawierającej skaliste jądro. Uran ma 27 znanych satelitów, z których największe to Tytania, Oberon, Umbriel, Ariel i Miranda. Neptun Neptun różni się od innych planet atmosferą, która jest bogata w poszczególne procenty wodoru, helu i metanu, oraz pasmową strukturą i systemem pierścieni osadzonych wokół samej planety. Neptun ma 13 znanych satelitów, z których największy, Tryton, jest wciąż aktywny geologicznie. Jest to planeta Układu Słonecznego, która nadal pozostaje częściowo nieznana, ze względu na jej oddalenie, które nie pozwala na zbyt wyraźny widok. Jest na pewno mniejszy, ale gęstszy od Urana i wypromieniowuje więcej wewnętrznego ciepła.
Jowisz to dość kolorowa i ogromna planeta, piątą w kolejności od Słońca a zarazem największa spośród planet Układu Słonecznego. Nazwa planety bierze się właśnie z jej wielkości - Jowisz to imię najpotężniejszego rzymskiego boga, uznawanego za ojca i władcę wszelkich pozostałych bóstw.
Planet wchodzących w skład naszego układu słonecznego uczymy się od dziecka. Znamy ich nazwy, położenie w stosunku do Słońca oraz rozmiary. Wiemy, że Jowisz jest największą, a Merkury najmniejszą planetą naszego układu. Wydaje nam się również, że znamy kolory poszczególnych planet. Niebieskiego Neptuna, czerwonego Marsa i Wenus w pięknym kolorze ochry. Czy jednak rzeczywiście? Rysunki i wizualizacje prezentujące ciała niebieskie często przygotowywane są na podstawie prawdziwych zdjęć NASA. Takich jak to zrobione Wenus na początku lat 90. przez sondę Magellana. Nie było to jednak zwykłe zdjęcie. Sonda wyposażona została w radar, który za pomocą fal radiowych skanował fragmenty planety i wysyłał je na Ziemię. Foto: NASA/JPL-Caltech Wenus Naukowcy zebrali wszystkie skany, a następnie stworzyli pierwszą mapę radarową planety. Była ona dużo bardziej szczegółowa od zdjęć z lat 70. Zamiast białych chmur, zobaczyliśmy wreszcie powierzchnię Wenus, pełną kraterów i bruzd. Uzyskany obraz miał jednak jedną wadę. Został wykonany w oparciu o fale radiowe, które nie dostarczają nam informacji o barwach widzianych przez człowieka. Skąd więc charakterystyczny kolor ochry? Dodali go sami badacze! Zrobili to po to, żeby podkreślić surowy i spalony krajobraz planety. Naukowcy stosują różnej długości fale, żeby podkreślić na zdjęciach konkretne cechy planet. Przykładowo poniższe zdjęcie przedstawia Wenus w ultrafiolecie, dzięki czemu możemy lepiej zaobserwować potężne i szybko krążące chmury unoszące się nad jej powierzchnią. No dobrze, ale jak Wenus prezentuje się w rzeczywistości? Jak by wyglądała, gdybyśmy obserwowali ją z pokładu przelatującego obok niej statku kosmicznego? Niesamowicie! Niczym olbrzymia, kosmiczna perła. Czytaj także: Kto znajdzie życie na Marsie? Wyścig na Czerwonej Planecie trwa w najlepsze Biel bierze się stąd, że unoszące się nad Wenus toksyczne gazy są niezwykle jasne i odblaskowe. Inne planety naszego układu również wyglądają nieco inaczej, niż może się nam wydawać. Mars jest bardziej brązowy niż czerwony. Foto: NASA Mars Saturn nie jest żółty, a raczej ma kolor ecru. Foto: Hubble Heritage Team Saturn Słońce natomiast, chociaż często ma na zdjęciach kolor żółty lub pomarańczowy w rzeczywistości jest wielką białą kulą. Foto: Matúš Motlo / Wiki Commons Słońce
.
