🧧 Polski Detektyw W Niemczech

Transgraniczne działania śledcze w Polsce i Niemczech są naszą specjalizacją. Zapraszamy Państwa do skorzystania z naszych dwu narodowych uprawnień śledczych i operacyjnych działań na terenie ma znaczenia jaki posiadacie problem na terenie Polski lub Niemiec - my dajemy Państwu pewność jego rozwiązania!- Detektywi JANDA mówi biegle po polsku, niemiecku i Działamy z powodzeniem od wielu lat w Polsce i Nasi detektywi w Polsce i Niemczech mają wieloletnie Znamy kraj i ludzi!- Znamy mentalność i obyczaje!- Dzięki naszej sieci w Polsce i Niemczech, mamy najlepsze z przekonaniem stwierdzić, że jesteśmy odpowiednim partnerem jako agencja detektywistyczna w Polsce lub i kontrole w tle w Niemczech i PolsceZachęcamy Państwa do skorzystania z naszych dwunarodowych uprawnień śledczych, ponieważ ustalenia faktów poza granicami mogą być bardzo interesujące i detektyw JANDA - Państwa oczy i uszy w sąsiednim krajuPoprzez działalność firm na rynku polsko niemieckim, tworzonym oddziałom i delegaturom niejednokrotnie kadra zarządzająca nie bierze pod uwagę faktu, że dobrze jest rozeznać rynek pod względem lokalnych praktyk biznesowych, lokalnych sojuszy i układów, konkurencji, partnerów biznesowych lub też nieznanych osób trzecich , które to mogą stać się niebezpiecznym środowiskiem dla przedsięwzięcia. Dlatego też biuro detektyw JANDA wychodzi do Państwa z propozycją na terenie Polski i Niemiec to nasze ulubione sprawy. Możemy się wykazać różnorodnością technik pracy oraz mnogością rozwiązań. Nasi detektywi działają przejrzyście od początku do końca do Państwa dyspozycji 24h/dobę. Doradztwo naszych detektywów jest bezpłatne.

Krzysztof Rutkowski to od lat niewątpliwie jedna z najciekawszych osobistości polskiego show-biznesu. Słynny prywatny detektyw z nietuzinkową fryzurą niedawno wziął ślub, a w poniedziałek jego syn rozpoczął naukę w trzeciej klasie podstawówki. Z tej okazji ojciec zabrał go w podróż do szkoły w niecodziennych warunkach.

Agencja detektywistyczna detektywi.net zapewnia kompleksowe czynności związane z obserwacją wskazanych miejsc. Wszystkie zadania tego rodzaju są wykonane w sposób dyskretny, z odpowiedniej odległości i przy użyciu profesjonalnych sprzętów rejestrujących. Profesjonalny detektyw będzie wiedział, jak się do tego zabrać, zachowa

ochrona fizyczna Oferujemy usługi z zakresu ochrony osób i mienia. Działania ochrony mają za zadanie udaremnienie lub zminimalizowanie skutków nieproszonej ingerencji intruza. Kto walczy, może przegrać. Kto nie walczy, już przegrał. Bertold Brecht

Tłumaczenie hasła "detectiv" na polski . detektyw, Detektyw to najczęstsze tłumaczenia "detectiv" na polski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Iar acum că nu mai există detectivul Auerbac care să cureţe după el, va fi prins. ↔ I teraz, kiedy żaden detektyw po nim nie posprząta, zostanie złapany.

Ustawienia prywatnościUstawienia, które tu wprowadzisz, są zapisywane na Twoim urządzeniu w „Pamięci lokalnej” i będą ponownie aktywne przy następnej wizycie w naszym sklepie internetowym. Możesz zmienić te ustawienia w dowolnym momencie (ikona odcisku palca w lewym dolnym rogu).Informacje na temat czasu działania plików cookie oraz szczegóły dotyczące technicznie niezbędnych plików cookie można znaleźć w naszym Oświadczeniu o ochronie danych. Odznacz / zaznacz wszystko YouTube Dalsze informacje To view YouTube contents on this website, you need to consent to the transfer of data and storage of third-party cookies by YouTube (Google). This allows us to improve your user experience and to make our website better and more interesting. Without your consent, no data will be transferred to YouTube. However, you will also not be able to use the YouTube services on this website. Opis:Embedding videos Firma obsługująca:Google Inc. Warunki korzystania: Link Vimeo Dalsze informacje To view Vimeo contents on this website, you need to consent to the transfer of data and storage of third-party cookies by Vimeo.. This allows us to improve your user experience and to make our website better and more interesting. Without your consent, no data will be transferred to Vimeo. However, you will also not be able to use the Vimdeo services on this website. Opis:Embedding videos Firma obsługująca:Vimeo Warunki korzystania: Link Facebook Pixel Dalsze informacje Um Daten an Facebook zu übermitteln, ist Ihre Zustimmung zur Datenweitergabe und Speicherung von Drittanbieter-Cookies des Anbieters Facebook erforderlich. Dies erlaubt uns, unser Angebot sowie das Nutzererlebnis für Sie zu verbessern und interessanter auszugestalten. Opis:Facebook conversion tracking Firma obsługująca:Facebook Warunki korzystania: Link Google Analytics Dalsze informacje Statistiksoftware zur Analyse von Besucherdaten Opis:analytics Firma obsługująca: Warunki korzystania: Link Odznacz / zaznacz wszystko

Tłumaczenie hasła "détective" na polski . detektyw, oficer śledczy, Detektyw to najczęstsze tłumaczenia "détective" na polski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Les mains du détective Thawne sont complètement exemptes de plomb, de baryum, ou d'antimoine. ↔ Na rękach detektywa Thawne'a nie ma śladu po graficie, barze ani antymonie.

^{Opublikowano: pt, 8 lis 2019 17:05 Autor: Wiadomości Ciąg dalszy dociekania prawdy, dotyczącej poszukiwań i śmierci Marcina Dmytryszyna z Nehrybki. Na jaw wychodzą kulisy sprawy tak bulwersującej, że ciężko ją skomentować. Zamiast komentarza przedstawimy fakty. Będziesz wstrząśnięty! Marcin Dmytryszyn z Podkarpacia zaginął 26 marca tego roku. Ta historia jest dobrze znana naszym Czytelnikom, bo pisaliśmy o niej często i często też prosiliśmy o pomoc w poszukiwaniach. Marcin zaginął w Holandii, po kłótni z kolegą. Wyszedł z wynajmowanego mieszkania i odjechał własnym autem. Świadkowie mieli wrażenie, że Marcin mógł się czegoś lub kogoś bać, prawdopodobnie sam zgubił dokumenty się z prośbą o pomoc na policję, ale ta odesłała go do konsulatu. Przez barierę językową policjanci nie zrozumieli, co Marcin chce im przekazać. Poszukiwania w Holandii na wielką skalę rozpoczęła nie tylko policja, ale również Polacy tam pracujący i mieszkający. Nie udałoby się to, gdyby nie grupa osób działających na Facebooku pod nazwą Zaginięcia - Niewyjaśnione sprawy w Polsce. To dzięki niej holenderskie media pisały szeroko na temat poszukiwań Marcina i organizowane były wspólne poszukiwania w chcesz poznać szczegóły odsyłamy do artykułów:Jesteśmy w tym miejscu, kiedy możemy śmiało napisać, że pani Danuta Dmytryszyn prosiła o pomoc byłego marszałka RP Marka Kuchcińskiego i poseł Krystynę Skowrońską, sprawa trafiła nawet do Ministerstwa Spraw Zagranicznych - nikt nie był w stanie pomóc rodzinie, sprawa cały czas stała w miejscu, a cenny czas mijał. Rozpaczliwych telefonów z prośbą o pomoc było wiele, my również interweniowaliśmy, ale jako strona w sprawie nie mogliśmy nic. Odsyłano nas z kwitkiem. Jako redakcja prosiliśmy o wsparcie media ogólnopolskie - żadne nie wyraziły czasie pani Danuta poinformowała nas, że rodzina zgłosiła się do programu "Ktokolwiek widział ktokolwiek wie". 22 sierpnia ekipa programu rozmawiała z policją, dwa dni później - z rodziną. Zebrany został materiał, a wyemitowany 7 września. W tym samym czasie swoje działania z polecenia redaktora Andrzeja Minko, pomysłodawcy i współautora programu, rozpoczął detektyw Bartosz Weremczuk. To on, jak przekazała nam pani Danuta i detektyw, pomógł jej założyć zbiórkę pieniędzy na by rodzina mogła opłacić działania poszukiwawcze. W czasie emisji programu zbiórka pieniędzy była jeszcze aktywna, ale niewiele osób na nią odpowiedziało. Nie udało się zebrać kwoty, na jaką września dowiedzieliśmy się, że pojawiło się światło w tunelu. Do redaktorów programu "Ktokolwiek widział Ktokolwiek wie" odezwała się kobieta, która rzekomo miała widzieć Marcina w Niemczech i nawet z nim rozmawiać. Prawdziwość jej słów miał zbadać detektyw. Zbiórka pieniędzy na dalsze poszukiwania została przedłużona. Bartosz Weremczuk, jak zapewniona była rodzina, miał tam pojechać i sprawdzić, czy chłopak o którym mówiła informatorka, to rzeczywiście Marcin. Z informacji uzyskanej od samego śledczego wynika, że rodzina nie wyraziła zainteresowania, by to zweryfikować na miejscu. Wiemy od pani Danuty, że detektyw dał 99% pewności, że tym chłopakiem jest jej syn. Pan Bartosz Weremczuk z kolei zaznaczył, iż nigdy nie przekazał rodzinie informacji, że chłopak z Niemiec to Marcin. Chciał mieć pewność i jak zaznaczył - wtedy podać do opinii choć nie mogła zrozumieć, dlaczego Marcin nie potwierdza w konsulacie swojej tożsamości, zaczęła wierzyć, że on naprawdę żyje, pracuje, tylko potrzebuje czasu, by się do bliskich odezwać. Pojawiły się pierwsze komentarze skierowane do rodziny, że żeruje na naiwności ludzi dobrej woli. Bo skoro Marcin się odnalazł, dlaczego nadal prowadzona jest zbiórka, dlaczego trwają poszukiwania? Choć rodzina mocno wierzyła, że Marcin z Holandii wyjechał do Niemiec, wiedziała, że jest ta niepewność, bo chłopak który miał być rzekomym Marcinem nie pojawił się ani na policji, ani w konsulacie, nie potwierdził wiadomość o odnalezieniu Marcina 7 października przekazał redaktor Andrzej Minko na fanpejdżu programu "Ktokolwiek widział Ktokolwiek wie":Mimo że pan Minko sam podkreślił w poście, że do tamtej pory Marcin się nie odezwał, opublikował niepewną informację przekazując ją opinii publicznej. O odnalezieniu Marcina mówił również na antenie kilka dni wcześniej, 28 września. Powiedział tak:- Dzisiaj możemy powiedzieć, że Marcin Dmytryszyn żyje, ma się dobrze, pracuje, mieszka na terenie Najważniejsze, że Marcin żyje i że udało nam się tę sprawę tym programie wylała się kolejna fala hejtu na rodzinę, a pani Danuta, mama Marcina, w rozpaczy przekazała nam, że chyba niektórzy woleliby, aby Marcin jednak nie 27-latka zostały wstrzymane przez Polaków przebywających w Holandii, na domiar wszystkiego zakończyły się intensywne poszukiwania przez tamtejszą policję, bo według holenderskiego prawa po półrocznych poszukiwaniach policja choć nadal poszukuje, to już nie w tak szerokim zakresie jak do tej pory. Pozostało czekanie, czekanie, czekanie, aż Marcin z Niemiec się października. Pracownicy poszerzający rów wzdłuż drogi w Wieringerwerf znajdują zwłoki. Pojawiły się pierwsze informacje, że mogą należeć do Marcina Dmytryszyna. Rodzina w szoku, bo Marcin przecież pracuje w Niemczech. Po kilku dniach wyniki badań DNA potwierdziły tożsamość. Było już wiadome: Marcin nie żyje, a to co zostało powiedziane w programie "Ktokolwiek widział Ktokolwiek wie" uśpiło czujność wszystkich, którzy przez ostatni miesiąc mogli nadal prowadzić poszukiwania. Rodzina jest załamana, rozpacz i żal to najtrafniejsze słowa, jakie mogą opisać to, co przeżywa Nawet mnie nie przeprosił, dał nadzieję i zgasła- krótko wyznała nam pani Danuta."29 września w programie "Ktokolwiek widział Ktokolwiek wie" pan Andrzej Minko podał informację, że Marcin żyje, mieszka w Niemczech i nie chce kontaktu z rodziną. Kilka dni później ta sama informacja ukazała się na facebookowym profilu programu. Niestety, jak się okazało, ciało Marcina znaleziono 8 km od miejsca, w którym zaginął w ta sytuacja świadczy o tym, jak bardzo zabrakło w tych działaniach profesjonalizmu oraz empatii, która w sprawach zaginięć jest nieodzowna. Każdy detektyw sprawdza informacje. Pan Andrzej Minko wziął za pewnik słowa informatora. Nie potwierdził jego rewelacji. Reperkusje są ogromne, ale najważniejszą jest utrata zaufania do ludzi i całego programu. Zadziałała rutyna, która nie może mieć miejsca przy tragedii, jaką jest zaginięcie. Trudno sobie wyobrazić euforię matki, kiedy dowiedziała się, że jej syn jest bezpieczny a potem jej stan, gdy zostały odnalezione jego szczątki.""Popełniono ogromny błąd, a tu nie ma miejsca na pomyłki. Dziennikarz cieszący się tak wielkim zaufaniem podał niesprawdzone informacje i prawdopodobnie gdyby nie przypadek, rodzina i bliscy żyliby w przekonaniu, że Marcin żyje i ma się dobrze. Informacja ta była równoznaczna z zaprzestaniem poszukiwań. Od tamtej pory w świadomości ludzi utarło się przekonanie, że Marcin już nie jest zaginiony, że już go nie trzeba szukać. Rodzina odchodzi od zmysłów, a dziennikarz cierpiącej i bezsilnej mamie daje nadzieję, by za chwilę zadać cios prosto w serce!""Po informacji, że Marcin żyje w Niemczech wielka ulga dla osób które pomagały w poszukiwaniach, a przede wszystkim dla rodziny. Nagle kolejna informacja o odnalezieniu ciała Marcina. To był cios dla wszystkich, którzy byli blisko tej sprawy i mają w sobie choć odrobinę empatii. Opublikowanie w mediach niepotwierdzonej niczym informacji, że Marcin żyje i ma się dobrze było według mnie co najmniej niedopuszczalne. Angażując się w pomoc rodzinom osób zaginionych, trzeba skrupulatnie i z zaangażowaniem badać każdy szczegół. Tutaj tego zabrakło."Nieoficjalnie dowiedzieliśmy się, że redaktor Minko ma się odnieść do sprawy poszukiwań Marcina Dmytryszyna w najbliższym programie. Na pytania wysłane z redakcji Korso24 nie odpowiedział do dnia dzisiejszego. Czy przeprosi rodzinę na antenie? Wiemy, że twórcy programu nie zaproponowali pomocy rodzinie, kiedy nadeszła informacja o znalezieniu zwłok, a z kolei rodzina nie była informowana o wszystkich działaniach redakcji programu "Ktokolwiek widział Ktokolwiek wie". Wiemy jedno: nie informator jest tu winny, a osoba, która do publicznej wiadomości podaje wiadomości przez siebie niesprawdzone. Smutny finał tej historii. Marcin, spoczywaj w spokoju. Zaloguj się aby otrzymać dostęp do treści premium} Detektyw Pozytywka - Test. Plany cenowe. Utwórz konto. 1) Jak nazywała się agencja detektywistyczna Pozytywki? a) Różowe okulary b) Błękitne oczko c) Pod różową lupą d) Szkiełkiem i Okiem 2) Dlaczego zapłakana Zosia zgłosiła się do Detektywa Pozytywki? a) Ponieważ zaginęły jej ukochane skarpetki z delfinkami b) Ponieważ nie W okresie swojej działalności zawodowej cieszył się niemal statusem celebryty – towarzyszyły mu wywiady, artykuły prasowe, piosenki… Pojawił się nawet w wierszu Władysława Broniewskiego. Sam pewnie wolałby pozostać nieznany. O Stefanie Maciejowskim (a właściwie Alfredzie Kalcie lub Kaltbaumie) mówiono wiele. Był pierwszą osobą w II Rzeczypospolitej powołaną na stanowisko kata, gdy pod koniec 1927 roku weszło w życie nowe prawo o wykonywaniu kary śmierci przez sądy cywilne (wcześniej wyroki wykonywały wojskowe plutony egzekucyjne). Pracował zawodowo przez pięć lat, po czym został zwolniony w wyniku pijackiego skandalu. Co zrozumiałe, jego życie i przeszłość owiane były aurą tajemnicy, co dawało wyśmienite pole do popisu ówczesnej prasie brukowej. Sam Maciejowski raczej unikał krajowej prasy, uważając że jest do niego wrogo nastawiona. Jednak reporterowi „Tajnego Detektywa”, pod przykrywką chęci wykupienia dla zagranicznego tytułu pamiętników, które kat spisywał, udało się przeprowadzić z nim rozmowę. Z niej możemy dowiedzieć się nieco o przeszłości, życiu i poglądach osoby, która w latach 1927-1932 wykonała około stu egzekucji. Biały dom, czarne oczy W czasie pierwszej wizyty reportera Maciejowski mieszkał jeszcze w starej kamienicy, której właścicielem był pewien ksiądz. Nie chciał on jednak, by jego lokatorem był kat, dochodziło więc do częstych kłótni, w wyniku których miejsce zamieszkania egzekutora zostało całkowicie zdekonspirowane. W wyniku tego często go napadano. Stało się to nieznośne do tego stopnia, że zaczął wychodzić na zewnątrz tylko w nocy i tylko pod ochroną hodowanego przez siebie dużego psa. Wreszcie Maciejowski potajemnie uciekł, by zamieszkać w białym, modernistycznie zbudowanym domu na peryferiach. Reporterowi po wielu trudach udało się ponownie ustalić miejsce pobytu kata. Zastał Maciejowskiego nad partią szachów, którą ten rozgrywał z przyjacielem. Opisywał go jako dobrze zbudowanego osobnika w wieku około trzydziestu lat. Łysiejący, krótkowłosy szatyn średniego wzrostu, uprzejmy, o okrągłej, śniadej twarzy i bystrych, czarnych oczach – tak wyglądał wykonawca wyroków śmierci. Autor podkreślał też inteligencję swojego rozmówcy, który biegle władał językami francuskim i niemieckim. Maciejowski wyznał, że pochodzi z Poznania. Tam ukończył gimnazjum, a następnie wyruszył do Niemiec, gdzie uczęszczał na zajęcia do wyższej szkoły technicznej. Jak zostać katem? „Pyta mię pan jak to się stało, że przystąpiłem do »rzemiosła« kata?” – opowiadał dalej Alfred Kalt – „Chętnie panu na to odpowiem: każdy głupi ma swoją rację – mówił jeden ze starożytnych mędrców”. Okazało się, że gdy był młody, w Poznaniu wymordowano całą ośmioosobową rodzinę jego przyjaciół. Mordercy pozostawali nieuchwytni. Na Kalcie to wydarzenie odcisnęło ogromne piętno – odczuwał rozpacz i złość, myślał, że sam chętnie by ich stracił. Tak zainteresował się zawodem kata, wiele czytając na ten temat, przede wszystkim literaturę dotyczącą katów i metod ich działania w różnych epokach, a poza tym pamiętniki zawodowych oprawców. Wreszcie sam odwiedzał katów w Niemczech i zaprzyjaźnił się z nimi. Opowiadali mu oni o swoim fachu i wtajemniczali w jego arkana. Gdy w Polsce weszło w życie nowe prawo, zgłosił się jako pierwszy. Na jego korzyść przemawiało dobre obeznanie z tematem egzekucji. Sam uważał swoją funkcję za bardzo honorową. Przede wszystkim uwalniał społeczeństwo od „zbrodniczych jednostek”, które jako niebezpieczne należało – według niego – wytępić. Co więcej, jako dobry „rzemieślnik” sprawiał, że jego ofiary uśmiercane były profesjonalnie, to znaczy szybko i bez zbędnych cierpień. Dodawał też, że jest to coś, czego nie mogli zaoferować sobą inni kandydaci, którzy wciąż próbowali zająć jego miejsce. Czyste ręce Jak wyglądały egzekucje? W świetle prawa musiały się odbyć w ciągu 24 godzin od zapadnięcia wyroku. Maciejowski musiał być więc stale w gotowości do wyjazdu służbowego. Zawiadamiano go specjalnie doręczanym pismem z Ministerstwa Sprawiedliwości (formalnie kat był urzędnikiem państwowym niskiego szczebla). Ubierał się wtedy w czarny żakiet, zabierał w walizkę stryczek i białe rękawiczki, po czym wyruszał w drogę. Co ciekawe, sam Maciejowski miał zasadę, że na każdą egzekucję zakładał nową parę rękawiczek. Wspomniał, że jest to zwyczaj szeroko praktykowany przez europejskich katów, z którymi utrzymywał kontakt korespondencyjny. Jednak polskie ministerstwo nie chciało refundować mu tego „narzędzia pracy”. Nowe rękawiczki zmuszony był więc opłacać samodzielnie. Jego rola ograniczała się tak naprawdę do założenia stryczka na szyję. Jego pomocnicy nie tylko szykowali i przyprowadzali skazańca na miejsce egzekucji, ale pociągali nawet za dźwignię (lub wypychali stołek spod nóg, jeśli nie było właściwej szubienicy). Po nałożeniu stryczka kat rzucał pod szubienicę swoje rękawiczki i usuwał się na bok. Egzekucje według relacji odbywały się zwykle w odosobnionych miejscach, np. szopach, czasami zaś na placu więziennym, jednak tylko w godzinach, gdy więźniowie spali. Stały szafot znajdował się podobno tylko w więzieniu w Lublinie – w innych miejscach wznosiło się doraźne konstrukcje o przepisowych wymiarach. Reporter zapytał też, czy kat nosi maskę. Stefan Maciejowski przyznał, że kiedyś jej używał, obecnie jednak z tego zrezygnował. Jak wyjaśniał, w kwestii maski nie chodziło o więźnia, a raczej o osoby postronne, które mogłyby potem rozpoznać oprawcę na ulicy. Maska chroniła więc tożsamość kata. Od momentu ograniczenia liczby obserwatorów do niezbędnego, urzędowego minimum, zakrywanie twarzy nie było już niezbędne. A jak wyglądało zachowanie samych skazańców? Prości reagowali zazwyczaj impulsywnie, od spazmatycznego błagania o litość, po agresję – jeden z nich kopnął nawet kata w brzuch tak mocno, że ten spędził kilka kolejnych miesięcy w szpitalu. Natomiast ci wykształceni byli zazwyczaj spokojni, podchodzili do oprawcy ze zrozumieniem, prosząc tylko o szybkie i dobre wykonanie kary. Stryczki, które mówią Reporter pytał, czy na Maciejowskiego „działają jakieś sceny ze straceńcami”. Kat wspominał jedno wydarzenie, podczas tracenia pewnego bandyty, który miał żonę i małe dzieci. Nie wiedzieli oni czym ojciec i mąż się zajmuje. W dniu wyjścia na akcję, za którą przestępca trafił na stryczek żona prosiła go, aby dziś nie wychodził z domu. Nie posłuchał. Przed egzekucją Maciejowski był obecny przy pożegnaniu ofiary z rodziną. Skazaniec całował żonie stopy i wspominał to ostatnie wyjście z domu. Jego czteroletni synek uwiesił się mu na szyi i powiedział „tatusiu, ty się nie bój, my ci przebaczamy i Bozia ci przebaczy…”, po czym zaczął płakać. Maciejowskiemu – jak wspominał – stanęły w oczach łzy i jak mówił „w chwili tej uciekłbym, gdybym mógł, na koniec świata – uciekłbym od siebie samego…”. Co było dalej? Ostatnim pytaniem była sugestia, że kat musi dużo pić. Maciejowski zaprzeczył. A jednak zaprosił reportera do najbliższego lokalu, a pół godziny później podano rachunek za dwie butelki „czystej wyborowej”. Wywiad ukazywał się w kolejnych majowych numerach „Tajnego Detektywa” z 1932 roku. W tym samym roku we wrześniu Stefana Maciejowskiego odwołano ze stanowiska z powodu pijackiej awantury z policjantem. Kat próbował zastraszyć funkcjonariusza, powołując się na swoje znajomości i kontakty w Ministerstwie Sprawiedliwości. Następnie wszelkie wieści o nim ucichły. Według pogłosek nie mógł znaleźć nigdzie pracy, ponieważ nikt nie chciał go zatrudnić. Wytoczył Ministerstwu proces za obrażenia cielesne, jakich doznał w czasie jednej z egzekucji, być może tej wspomnianej w wywiadzie. Sąd jednak odrzucił jego roszczenie. Autorem tego artykułu jest Mateusz Balcerkiewicz. Tekst Stefan Maciejowski: najsłynniejszy kat II RP ukazał się w serwisie Materiał został opublikowany na licencji Creative Commons .

omg57sf39k.pages.dev/33

omg57sf39k.pages.dev/173

omg57sf39k.pages.dev/583

omg57sf39k.pages.dev/399

omg57sf39k.pages.dev/571

omg57sf39k.pages.dev/889

omg57sf39k.pages.dev/501

omg57sf39k.pages.dev/576

omg57sf39k.pages.dev/971

omg57sf39k.pages.dev/763

omg57sf39k.pages.dev/594

omg57sf39k.pages.dev/215

omg57sf39k.pages.dev/126

omg57sf39k.pages.dev/637

omg57sf39k.pages.dev/694

polski detektyw w niemczech